Evcilik

Çocuktuk o zamanlar
Kız çocukları için evlenmek gelinlik giymekti
Erkek çocukları için baba olmak..

Ben düğün günü akşamı eğlence bittiğinde herkes evine döner sanırdım.
Ha gelinle damat ne zaman yanyana uyurdu ve bu şekilde nasıl çocukları olurdu aklım ermezdi..

Annem kardeşime hamileyken karnının neden o kadar şiştiğini sorduğumda
"kardeşin sana hediye getirecekte o yüzden" demişti..
O günden sonra her hamile kadının karnına bakar olmuştum.Acaba bunun kardeşi ona ne hediye getirecek diye : )

Çocukluk işte..

Ama diğer yandan da ,
Ona hediye alacak parayı veren allah'ın bana neden vermediği düşüncesi ile de az ağlamamıştım hani : )
E tabi? Sonuçta mahçup olmak vardı kardeşe..
Kimbilir..?

Belki de mahçup olmayayım diye o yüzden dört elle sarılmıştım kendisine..
Tüm sevgimi koşulsuz şartsız serivermitşim önüne..
Düşünün,öyle tatlıydı ki kardeşim, onun adına gelen meşhur bebek ayşegül'le bile
ondan daha fazla ilgilenmemiştim..

ahh..ah..

Sonra yavaş yavaş aklımız ermeye başladı tabi!

Her ne kadar "tanışmak" hala sadece ismini ve oturduğu yeri bilmekten ibaret olsa da karşındakinin;
evlenince ayrı evleri oluyordu gelinle damadın.
Az evvel kaldır kolları hop hop yapan gelin,
Eve gitme vakti geldiğinde neden ağlardı? Neden evlilik güzel birşeyse,
daha kız kapıdan çıkarken kardeşi,annesi babası salya sümüğe bulanırdı anlamazdım..
Ama severdim düğün törenlerini..

Şimdi maalesef hepsinin nedenini anlıyorum..
Ve o yüzden sanıyorum karamsarlığım...

...
Ne günlerdi yarabbim..
Yaşıtlarım hatırlayacaktır;
Bizim zamanımızda taş toprak yollarda kırık kiremitlere rastlardınız.

Aramızdan birisi Evcilik oynayalım mı der demez bir güzel kremit toplama telaşına düşerdik hepimiz.
Sonra hepsini biraraya koyar, büyükçe bir taşla bir güzel ıslatır, kına yapardık avuçlarımıza..
Böyle başlardı oyun..

al kınalarla..
Ne heves yarabbim..

Mesela kınası sürülen kimse usul gereği ona hoşgeldin,hayırlı olsuna giderdi komşuları..
Hatırladıkça hala gülümsüyorum..

Bana gelecekleri zaman neler çektirirdim millete.
Ne hazırlık yarabbim..
Çamurdan pastalar ki üzerini fesleğen yapraklarıyla süslemediğim mi kalırdı?Asma yaprağından annem gibi sarmalar yapmadığım mı..hayret edersiniz..
: )

İnsan oyunda temizlik yapar mı kardeşim?
yapar..

Annesinden gördüyse yapar..
Doğru olan o'dur çünkü..

Bir de öyle inandırıcı oynardım ki,yere serdiğimiz kilimi bile silkelerdim bir güzel: )
Edip (oyundaki koca karakteri) çok kızardı..

Sonra şişeden vazolar yapar,içine yeşillik yerleştirirdim misafirlere özel.
ne intizam..ne özen..

..

Sonra diyelim Edip iş çıkışı geldi. Eğer babam gibi güzel sarılamadıysa ayşegül'üne ;
bir bozulurdum bir bozulurdum anlatamam. Uyarırdım kaşımla gözümle.Anlardı o da garibim : )
Eh ne de olsa bir daha ki oyunda
yine birbirimizin eşi olacağız. Koca dediğin öyle pat canım istedi diye değiştirilmeyeceğine göre o da uyum gösterirdi bana..

Hatta bir seferinde, artık beni tanıdığından olsa gerek,bana süpriz yapmak istemişti..
Sen çık dut ağacına?
Benim için dut toplamıştı haberim olmadan..ben ona birşey demeden..İma etmeden..
"bunlar senin için demişti.."

Ben de ona jest olsun diye onun yanında bir daha hiç temizlik etmemiştim..

Ehh ne yapalım..kimse benim babam kadar mükemmel olamazdı tabi : )
Olana razı gelmek kaderdi..babamın dedeciğime benzediği kadar benzesin yeterdi..
Edip iyiyidi..

...

Sonra zaman su gibi akıp geçti işte..
biz de yaş'adık mecburen..
Yaşlandık
ve yüreğimizde bir dolu yaş biriktirdik hepimiz..

Kimimiz sevinçten..
Kimimiz hüzünden..

Bundan bir on yıl sonra ne düşüneceğim,neler olacak bilmiyorum..
Ama bugüne kadar gördüklerimden şunu öğrendim

"Kına, kiremit tozundan yapılmıyormuş : )"
..

Evcilik oyunu ise..
Çocukluğunda oyunu benim kadar ciddiye almayan neredeyse bütün arkadaşlarım evlendiğine göre çokta seçici birşey değilmiş..

Aslolan yürütebilmekmiş..
Aslolan dut getirebilmek..karşındaki insanla birbirini anlayabilmekmiş..
..

Bazı arkadaşlarımın daha Kınası çıkmadan, oyundan sıkılan kocaları yüzünden bitti evlilikleri..
Bazılarının kocası, babalarına hiç benzemediği için çok mutlu devam ediyor şükür..

Bazıları seçtikleri kadın'da annelerini bulamadığı için hayalkırıklıkları yaşıyor; Bazılarıysa karar veremediği için benim gibi, benimle beraber el çırpmaka yetiniyor dostlarının en mutlu günlerinde..

Bilmem daha ne kadar sürer..
...

Ama hala birgün avucumdan çıkmayan kına canımı acıtır diye, Ya da seçtiğim kişi babama benzemez diye..belki de benzer diye ne bileyim..ya da koca, beni izmirimden ayırır diye korktuğumdan olacak, ben hala uzak duruyorum evliliğe..Alkol bağımlılığı, yalan ve şiddeti hesaba katmıyorum bile..

Yoksa..halı,kilim silkmek kolay..Gerçek pasta börek yapmakta...Ama çok zor bir evliliği ayakta tutmak..Tanımadığın bir insanla yabancı hissettiğin bir çatı altında aynı yastığa baş koyup,uyumak..
..

Ehh..İşin sonunda bir de 9 ay karnında taşıdığının,yarın öbürgün evlenmek derdine düşüpte hayırsızın birine kaçması ihtimali de var tabi..Ya da başlıbaşına hayırsız bir evlat olması ihtimali..

oof off..tüylerim diken diken oldu vallahi..
..

Ama hep oyun kalsaydı evlilik..
Her gün oynardım seve seve..
Hem oyun kalsaydı da,
keşke bu kadar özlemeseydim o günleri..

..

Çok özlüyorum ben çocukluğumu..
Çocuk mantığımı..
Çok..

...

Sahi..
Sen anlardın beni..
..
Nerdesin Edip?