İlk aşkım evleniyormuş..

Sende mi?

İlk dediğim..

İlk kez dudaklarımdan "aşkım" kelimesi çıkmıştı.. İlk kez "seni seviyorum" demiştim birine..
Çok farklı bir duyguydu..
Hakediyordu..
Sevmeyi,sevilmeyi..

Gün-Güneş daha güzel doğuyordu artık dünyama..
Biri vardı;
Beni seviyordu,bende onu seviyordum..
İlkti işte,ilkimdi!

Belki hiç elini tutamadım..
Belki sıcaklığını hissetmemiştim..
Aramızda şehirler,kilometreler hatta ülkeler vardı ama..

O benim ilk aşkımdı!

Herşey güzel gidiyordu..

Taa ki,ayrılık kapımızı çalana kadar..
Kalbim kırılmıştı, aşkın parçaları kanatmıştı yüreğimi..
Hata,suç bendeydi..

O, gitmişti..!

Yoktu artık sevdiğim çocuk..
Sanki kanadı kırık bir serçe çaresizliğinde kalmıştım..

"Ben sana Güneş'i vadettim,sen bulutlardan bile korktun" demişti ve gitmişti..!

Yokluğu her gün odamda yankılandı..
Ben sevmiştim o çocuğu işte , sevmiştim!

Fakat yoktu artık..

Gurur vardı; aramadım sormadım..
Aramadı sormadı..

Eminim, O da beni düşünüyordu ilk zamanlar..
Sazıyla türkü çaldığı günler..
Gözlerime dalarak bakması..
"Gülüm" diye sevmesi..
Herşey güzel bir anıydı..

Aradan zaman geçti,çok uzun zaman..
Yüreğim kirlenmişti,yorulmuştu..
Ben büyümüş,genç kız olmuştum..
Buldum O'nu..!

Ben,ben geldim! demiştim, gözlerimi kaçırarak..
Kabul eder misin şimdi?
Etmişti..
Benim onca hatama sünger çekerek ..
Ama hiç birşey eskisi gibi değildi..

Ellerim,gözlerim,dudaklarım..
En önemlisi yüreğim kirlenmişti..!
Yine beceremedik..

Aylar,yıllar geçti..

Şimdi "ilk aşkım" başkasının oluyor(muş)..
Başkası tutacakmış ellerini..
Başkası dalacakmış gözlerine..
Bebek gibi bakacakmış O'na..
Çok çok iyi bakacakmış..

İlk aşkım,
O çocuk büyümüş..
"Adam" olmuş,evleniyormuş..

Mutluluklar dilerim ilk aşkım..
Allah mesut etsin..
Hoşçakal..