Koşulsuz Sevgi

Hepimiz yaşamımızda birilerini çok sevmişizdir. Kimimiz anasını, kimimiz babasını, kimimiz evladını, kimimiz de eşini, sevgilisini. Peki, hiç dikkat ettik mi? Sevgimiz neye endeksli? Koşulsuz itaate, başarıya, ilgiye, dediğinizi yapmasına, iyi yemek yapmasına? Neye endeksli? Yaşamımın bir döneminde farkına vardığımda bu durumun çok şaşırdım. Sevgi hep bir şeyleri başarmak ile elde ediliyor gibi görünüyordu. Sonra incelemeye başladım. En koşulsuz olan annemin sevgisi bile benim iyi evlat olmam ile ifade buluyordu. Sonra diğerlerini düşündüm. Yaşamımda çok sevdiğimi düşündüğüm varlıkları. Siz de bir düşünün sizden hiçbir beklentisi olmaksızın sizi seven biri oldu mu yaşamınızda? Eğer siz o şanslı kullardan iseniz bu ülkede bir mucizeyi yaşıyorsunuz, lütfen kıymetini bilin!
Çağımızın başarıya endeksli ilişkilerinde, sizin başarılı olup olmadığınıza bakmayan bir sevgi sunuluyorsa sahiden çok şanslısınız. Tabi koşullar salt başarı ile sınırlı değil. En önemli koşullardan biri de sadakattir ilişkilerde. Diyelim ki bir ilişkide sadakat sözü verildi. Her iki taraf da bu karara riayet ediyor. Bu arada çiftlerden biri karşı cinsten başka birine ilgi duydu, bu sadakatsizlik midir? Birçoğuna göre cinsel deneyim yoksa hayır. Diğer bir kesime göre eğer başka birini hayal etmişse zaten olay bitmiştir. Bu ihanettir. Pekâlâ, gerçek hangisi?

Eğer sizden başka birisinin hayali ve paylaşılma olasılığı olan duygular, partnerinizin beyninde oluşmuşsa, sizin yapabileceğiniz hiç bir şey yok. Olay budur, kabul edilmesi gerekir. Bu noktadan sonra bana göre de sadakat sözü de anlamını yitiriyor. Peki, kişiler birbirlerine böyle bir söz vermeli mi? Görünen o ki hayır. Tutabileceğinizden emin olmadığınız bir sözü vermenin ne anlamı olabilir ki? İnsanın doğası ve sevgi ihtiyacı var olduğu sürece, sahiden kendilerini sevenlere ya da seviyor görünenlere yönelmesi kaçınılmazdır.

İşte bu noktada verilen sadakat sözlerinin ve resmi bağların aslında iki insan arasındaki sevgi ilişkisinde hiç de bağlayıcı olmadığının farkına varıp, tüm enerjimizi sevgiyi korumak adına harcamamız gerek. Sevgi korunulası, yaşamın tek kaynağıdır. Varoluşun devamlılığı, insanın tekâmülünün (evriminin) temel koşulu, sevgi'dir. Önce kendimizi sevmeyi, sonra karşımızdakileri koşulsuz sevmeyi öğrenmemiz gerek. Sadakat kendiliğinden gelecektir, sözlere, sözleşmelere ihtiyaç duymadan...

Yaşamında sevgi ve sadakati sadece sözlerinde değil, özlerinde yaşayabilenlerin, Hergünü Sevgililer Günü Değilmidir?