Ölen Aşkın Doğan Çilesi

Bizi bizden koparan,
Bir birimize delicesine bağlanmamızdı belki de.

Şimdi senin yanında olmayı okadar çok isterdim ki anlatamam bunu sana.Gözlerine bakıp bakıp dalmak isterdim yine,
Ve gözlerin de geleceğimizi görüp o an ki mutluluğu tatmak isterdim inan.Ama ne yazık ki olmadı,kader buna izin vermedi.
Ben senden her ne kadar ayrı olsam da,yüreğimi koparamıyorum senden.Sanki senin yüreğini taşıyorum da,sensiz yapamıyorum gülüm.
Neydi bizi bizden ayıran ? neydi bu acıyı sırtımıza yükleyen ? ve neydi karşımıza çıkan bu engel ?
Bak şimdi ikimiz de yıkılışlar arasındayız.Her ne kadar bir birimizi görememiş olsak da,ve her ne kadar birleşemeyeceğimizi bilsekte,
Aramıyor muyuz bir birimizi ? arıyoruz öyle değil mi sevdiğim.
Şimdi zindansı gecelerin kurbanıyız.sabahları bize yasak etti bu kopuş.Artık güneş bize küstü,ve yıldızlar inatla ağlıyor bize bebeğim.
Bize bu dünya da, sevgi-aşk-mutluluk-umut her şey,her şey unutturuldu.Gözlerimize kanlar armağan edildi ve yüreğimize hançer takıldı.
Ne yapa biliriz ki,ya da elimizden ne gele bilir ki ? hiç bir şey öyle değil mi bir tanem ?
Şimdi biz Çileli ömrün / Kederli zamanındayız...