Şiir Paylaşımında Medeni Cesaret

Şiir asan ancak, diğer üyelerin şiirlerine uğramayan bir üye kitlesine dâhil olmaktan, tek yönlü paylaşımcıya dönüşmekten korkarım hep.

Aslında böylesi olumsuzlukları ilk dillendirenin konumuna bakılarak, şu karşılık akla gelir: yani bu, bir kişisellik midir? Hiç kaygılanmayınız, çünkü şahsıma zaten yazılmaz sıradan bir paylaşımcının hak ettiği gibi. Oysa şiir siteleri, karşılıklı paylaşım yeri olarak tescillenmeliydi.

Örneğin; şu anki yorumsuz konumunuzu düşünün: diğer paylaşımlara (+) veya (-) yönde bir karşılık vermediğiniz içindir bu durumunuz; şiirinizin iyi olmadığına bir işaret için asla değil.
Öte yandan hergün, 'editörler yazar, bizler geliriz, konuk oluruz, şiir asar gideriz' denildiğinde; onların da bir 'yorum yazma makinesi' olmadığını, diğer üyelerin de ev sahibi olmadıklarını düşünmek mümkün müdür? Ki onlar, makine olsalardı; mekanik sesleriyle, askıdaki o şiirlerinize epeyce donuk bakarlardı zaten.

Oysa her şiir, nice duygusal, epik dimağlarla yazılır; onlara yazılan her harfin irdeleyici düzeyde olması için bir mesai harcanması gerekir. Yani emek verilen her şiir, saygı duyulduğunu hissettiren sözlerle karşılanmalıdır sayfasında. Ancak bu denli bir mesai, hiçbir editörün tekelinde değildir; bu kadar bir zamanı ayırması da mümkün değildir. Yani paylaşıcı bir kitlenin işbirliğinde ancak başarılabilecek bir ortaklıktır; imecedir!

Bir şiire karşı beğenisizliği belirtmenin, uygarca bir davranış olduğunu; paylaşım yapmakta olan her birimiz, uzun yaşam deneyimlerinden sağdığı halde, halen bundan kaçınmayı nasıl açıklayabiliriz ki?
Sanat denemelerini sınama amacını taşıyan bu askılar; resim yaptığında hevesi kırılacak bir çocuğunkiyle kıyaslanabilir mi? Bir hırs, hevesle denk olur mu hiç?

Şairin kişiliğini, sanat işçiliği ile aynı kefeye koymak, sosyal davranış tarzı mıdır? Yahut böyle olduğunu düşünmek mümkün müdür?

Artık, dostlarınızı medenî cesarete davet edin lütfen! Onları, kendi yapay ürünlerinden koruyup, yahut 'algıladığım budur, sayın dostum' demenin zamanıdır! Başkasıyla tartışma yaparken, kendi gelişiminizin durmadığına tanık olmanın da...

Hülâsa, askı paylaşımını aşan bir yorum paylaşımı yoksa; zaten bir şiir sitesinin sosyalliğinden / sanat okulu olmasından / şiir atölyesine dönüşmesinden değil, sadece ?tek yönlü yayın yapan' bir kâğıt tomarından söz etmiş oluruz. Sonuçta askılarla dolan bir şiir sitesinin hareketli ortamının, bu yolla başka bir şeye benzemeyeceğini de üzülerek göreceğiz, maâlesef!

Nice yoruma, selamla.