Feleğin Sillesi

inanın kalem elimde titriyorum o anımı sizlere nasıl yazacağım yazmayıda beceremiyorum
değerli okurlar sizlerin hoş görüşünüze sığınarak yazıyorum hatalarımı hoş görün
dokuz kardeşdik üç ablam evliydi beş kardeş ana baba köy yerinde zorda olsa
çok huzurlu neşeli yaşantımız vardı maddi durumumuzda çok iyiydi son bahardı
anam ateşlenir öksürerdi arkasına şal bağlardı arkam üşür ağrıyor derdi bir gün

öksürünce ağzından kan geldi babam doktura götürdü doktor bilmiş hastalığını sadece
hastalık kimseye bulaşmasın diye bir koruyucu hap vermiş iyi beslensin demiş
o kış kimi zaman yatarak kimi zaman oraya buraya sökenerek belki soğuk almışım
belkide krip olmuşum diyerek sağ sökek bahar oldu yayla zamanı geldi yaylaya çıktık
canım anam
o can haliyle çocuklarının rızgısını düşündü yatağa bile yatmadı
öksüre öksüre arkası şalla sarıklı ineğini sağdı koynunu sağdı peynirini yağını yaptı

bir gece legenlerle kan kustu şehir gibi deyilki köy yeri araba yok hemen ulaşılacak
bir hastahane yok iki güne anca toktora vardık doktor dedi ak ciğer biymiş
yayla yaylada köy köyde kaldıkmı perişan anam yatağa düştü evin büyüyü ben on üç yaşında
anama bakıyorum yaylamız el umuduna kaldı dana ineyi emdi kuzu koyunu emdi yağ peynirde
yapamadık anam yirmi gün yatakta yattı yaz günü herkes tarlada baktım anama birşeyler oluyor

çığlık çığlığa dışarı koştum konu komşu toplandı annen öldü dediler anamamı ağlayım beş yetimemi
halımız oldumu daha perişan millet ölmeği görsün öyle çabucak gömdülerki toprağa o yaz
dışarda yağmur yağınca kardeşlerim feryat edip ağlaşardılar mezarda anamız ıslandı diye
o yaz ben elerimi kaldırıp dua ediyordum allahım yağmur yağmasın diye inanırmısınız o yaz
köylü kuban kesip yağmur duasına çıktılao yaz çok kurak geçti yağmur düşmedi


bundan sonrasını ne siz sorun ne ben yazayım

05 Ekim 2010 1-2 dakika 17 öyküsü var.
Beğenenler (3)

Henüz beğenen olmamış :(

Yorumlar (9)
  • anadolu kadınının çilesini, yine anadolu kadınının ağzından, hiçbir yapmacılklığa düşmeden, hiçbir edebiyat süslemesine ihtiyaç duymadan anlatan besti koç.......şiirlerinde ben ona hep besti ana derim... yanılmamışım, yine bir ana yüreği ile anlatmış henüz küçük bir evlat iken yaşadığı acıları... selam ve sayğılarım kalsın sayfanda besti ana..

  • 13 yıl önce

    tüylerim ürpererek okudum yazınızı..herkesin hayatında unutulmaz anılar vardır...ama ana baba acısı en unutulmaz ve an acı olanıdır...er veye geç hepimiz gideceğiz oraya ..sevdiklerimizin önce gitmesi haksızlık gibi geliyor insana....yazınız tüm insani duyguların yanında Anadolumun kadınlarının ne kadar çilekeş olduğunu da gösteriyor...yüreğine sağlık,can dostum..saf,temiz duygularınla hep yaz ne olur......sevgiler..