Köprü Çocuk Olmak

Ben köprüydüm sadece?

İletişim kurulacağı zaman hatırlanan..

Siz her şeyi üç kişi yaşadınız işte !
Önce sizi bir arada tutayım derken,
Okeye dördüncüden girdim hep..

Ve sadece bir kalemim bir defterim vardı ben büyürken..
Bir de hep kimce sevildiğini meraklı gözlerle sorgulayan yüreğim..

Ben mutluluklarıyla mutlu olduğum için insanların,
Varsın köprü olayım, geçsinler üzerimden demeyi seçtim..

Bir tek gün şikayet etmedim..

Sonra ayaklardan biri gitti..
Köprünün üzerindeki korkulukları da alarak hem de..

Köprü çıplak kaldı annesinin üstünde..
Yük olduğunu hissetti..

Kimi köprünün boynu büküklüğüne yandı..
Kimi köprünün halinden çok,
Köprüyü o hale getirenlerin cezasını vermenin peşine düştü..

Belki diğer ayakta gitmek istedi ama üzerindeki ağırlık,
Engel oldu ona..
koşamadı..yetişemedi parçalarının ardından..

Köprü kendisini tuverecek el bulamadığından üzgündü..
amaçsız kaldı, görevsiz kaldı?
Ağladı..Dağıldı..Bir bir yerinden düştü değer taşları..

O köprüydü sonuçta,
Evlat olsa babası ona da sahip çıkmazmıydı değil mi?

Bencil biri olsa;
İlle de beni böyle bırakamazsın diye
terk edenlerin ardından koşmaz mıydı?

Bir de üstüne üstlük zamanında sevgi ile taşıdığına,
belki de yılan olmuştu şimdi..
o yüzden sarılıyordu annesi..?

ama olsun..üzülme annem
en yılan değilim ki..?
Biliyorum çokta yoruldun..
Tükenmişliğin çaresizliğinden onu da görüyorum..

Ama,
Başından beri bana her baktığında ne gördüğünü görmek daha zor biliyr musun?
Babamın ?Yeter artık biz napıyoruz. Ben evime dönüyorum, ne haliniz varsa görün, ben ailemi seviyorum? diyemeyişine kızgın olduğunu bilmek...

Ve ben köprüydüm ya hani?.
Babama ?sen bana neler yaşatıyorsun! Biz bunları hak ettik mi? Ne biçim adamsın? diyemediğim için bakışlarından dökülen öfkeyi görüyoum?

Ama sen de bil ki; ben hesapta bir ayak daha varken köprüydüm anne?
Düşün ki köprü bile değilim artık?.?

Ufak bir tükenmez kalem işareti konmuş parmağıma ne fark eder..
Doğmuşum da, senin dışında yaşayacağımın farkına varan, yaşamamı isteyen mi olmuş?

Hani bir ara dedin ya -suskunluklarımız yarışırken- bazı şeyleri hiç kimsede bilmeyecek zaten diye..
Köprü çocuk olmanın neler hissettirdiğini DE kimse bilemeyecek (!) biliyor musun anne???

Dün gece, penceremin kenarında
yıldızlardan köprü kurup kendime,
yanlarına çekivermeleri için beni,
dua ettim..

Hepiniz için, hepinize dair mutluluklar diledim?..
-Köprü köprülüğünden vazgeçemiyor işte-

Sonra aklıma geldi bakışların..
Tükenmişlik bitmişlik ve yavaş yavaş kendini çekmeye başlamışlığın vardı ya anne,
çok dokunur olmuştu ya içime..
ben hesap soramadıkça insanlara,
Benim adıma üzüldüğünü söyleyip,aslında beni hiç anlamadığını farkettiğim kalbin,
benden daha çok nefret etmesin diye!
gidenleri geri getirmeden evvel kesilmesin diye biletim,
tanrıdan vakit istedim...

Sonra da kimseye zarar vermeden takılıp bir kuyruklu yıldızın peşine,
üzerinden hafifçe uçuvermeyi..

bakma öyle..
gerçekten..
İyiyim ben..

Bir sonraki yaşantımda sadece ?evlat? olarak dünyaya gelebilmenin mutluluğunu yaşayacağım hem ben.. ve gitmeden sana sevdiklerini de getireceğim anne söz..

köprü sözü..



Çırpınışlar /agst07