Sevgi Ve Dua İle

//Bir süre önce tanıdım onu, kolay güvenmeyen yanım bu kez alarm çalmadı, belki belki arayıpta bulamadığım ama her zaman yüreğimde hissettiğim küçük kız kardeşimdi o...//

Gölün iki ayrı yakasında hayat bulmuş bir papatyaydı o, narin, kırılgan sevgi vermeye hazır bir papatya, bense gölün karşı yakasında sevgi alıp sevgi sunmaya hazır bir mor menekşe.

Bir gün papatya mektup yazdı mor menekşeye, şişenin içine koydu saldı göle, her gün gündoğumu ve günbatımında düzenli mektuplaştılar, epeyce bir süre devam etti, her gelen mektup daha yakınlaştırdı onları birbirine. Sevgi bağladı yürekleri, insan sevgisi, doğa sevgisi...

Gölün bütün damlaları büyüdü çoğaldı güneşin ışıklarıyla, rüzgâr maviliklerini savururken ılgıt ılgıt kuşlar kanat çırptı mutlulukla, çiçekler açtı kıyılarında öylesine özgür öylesine sınırsız.

İki güzel çiçek şans eseri olsa da görmüşler ya birbirlerini, göğüs gerdiler güneşin yakıcılığına, rüzgârın sert esişine, tomurcuklar bıraktılar toprağa insanın içinde filizlenecek olan sevgi adına, katılaşan yüreklerin yumuşamasını umarak.

Ay düştü gölün ortasına, dolunay kalbini bıraktı sulara, parıltısı ışık saçtı etrafa, baharın uyanışıyla bin bir çiçek açtı gölün kıyısında, en güzel kokularıyla en güzel renkleriyle, güzelliklere güzellik katarak doğa ananın kucağına doğdu tüm aydınlık günler.

Bir gün nazar değdi narin papatyaya önce böcek ısırdı sonra ufak bir kaza geçirdi, zedelendi, şanssızlık yakasını bırakmazken o inadına gülümsedi, biliyordu ki sevdikleri onu şımartacaktı .

Ve her sabah gün ışıdığında her yaşanan günün özel olduğunu anladı papatya ve mor menekşe, tatsızlıklar yaşansa da her gün, her dakika önemliydi nefes almak için...

Ve yaşam bir armağandı yarına ertelenemeyen...

Huzur arıyorsanız
Gönüllerde şarkı olun,
Özgürlük istiyorsanız eğer
Salının rüzgârla baharda kışta,
Kaldırın başınızı göğe
Mest olun her nefes alış verişte

Sevgi ve dua ile...