50. Şiirim Sana

Ellinci Şİirim sana
Sen yazdığımı bilmiyorsun hala.
Nasıl söylerdim sana,
Her mısrada bir anlam arardın sonra,
Ve üzülürdün söyleyemediğim duygularıma.

Ben biraz içe kapanığım galiba.
Şu yaşıma geldim"Seni çok seviyorum"diyemedim sana.
Başkaları gibi "canımlı,cicimli" lafları da kullanamam pek lügatımda.
Ama sen benim "canımsın",
İşte yazıyorum,ölümsüz kağıtlara,
Onlar söz gibi uçup gitmezler boşluklara.

Şimdi yazıyorum hiç söyleyemediğim duygularımı buraya,
İyi oku,kazı yüreğine,hiç unutma!
Çünkü, beni bu kadar açık bulamayabilirsin birdaha :
Annem(Babam)
Ben seni çok seviyorum,
Yüzüne hiç söylemedim biliyorum.
Senin yanında,ya da uzakta,
Hep öpmek isterdim,sımsıkı sarılmak sana.
Ama yapamazdım gelince karşına.

Sen ki,varlığıma vesilesin,
Sen ki,benden fazla beni düşünensin.
Sen ki,sıkıntılarımla benden fazla dertlenensin,
Sen ki,İyliğime benden fazla şükredensin.
Hiç değerini bilmez miyim?
Lakin birazcık pasifim.
Babama çekmiş sanırım bu sakinliğim.

Hani Babam hep der ya,
Sen "az konuşuyorsun"diye kızınca:
"Allah neden iki kulak bir ağız vermiş insana?"
"Çok dinlesin,az konuşşun"derdi cevaba.
Ben de diyorum ki:
Ben duygularımı dile değil kağıda getiriyorum.
Bu sayede yine sana haykırıyorum:
Ben seni çok ama çok seviyorum.

Sen ana(baba) oldun bana,
Yeri geldi arkadaşı,sırdaşı buldum yanıbaşımda.
Ne kadar şükretsem azdır Yaradan'a,
Senin kızın olarak getirdi beni dünyaya.

Şunu da çok iyi biliyorum:
Yazdıklarımı sana okuyamam,
Hatta kağıdı, o güzel ellerine uzatamam.
Ama bunun da buldum çözüm yolunu.
Habersizce koyacağım çantana,
Ben yokken okuyacaksın,dalacaksın satırlara.
Bak!Okurken sakın ağlama!

Kısa bir notum var şirimin sonunda:
Hep "sen" dedim.
Çünkü babamla seni bir bildim.
Anlayacağın,bu sözlerim babama da gitsin.
Gözlüğünü taksın ve okusun!
Onu ne kadar çok sevdiğimi mısralarımda duysun.........