Ab-ı Hayat
geceyi aldım karşıma
rengi gözlerine benziyor diye
geceye aşık oldum ben
uzun ve soğuk bir sessizlik vardı odamda
duvarlar sinsice gülüyordu
aldırmıyordum
tıpkı sesin gibi efsunlu bir ses kokuyor burnuma
sesine benziyor diye
sükunete aşık oldum ben
hasretin en büyük yalnızlık
dünyanın ortasında feryat eden çocuktum
yabancı bir şehirde ellerini düşlerken ellerim
kokunu getiriyor diye
rüzgara aşık oldum ben
öyle çok şiir öldü ki uğrunda
ve öyle çok şiir doğdu ki bakışlarınla
sen şiir gülüşlü adam
gülüşüne benziyor diye
şiire aşık oldum ben
ab-ı hayatsın sen...
Sessizlikte ölenlerin arkasından karanfil kokulu ağıtlar yerine
Şiir düşünde aşklar yazmak hayata inat
Bir aşk düşün ki , gözlerin en siyah noktasından beyaz aksın sayfalara
Tebrik ederim
Saygılarımla . . .
''gülüşüne benziyor diye şiire aşık oldum ben''
şiire aşık olma sebebi;ne güzelmiş.. düşünürdüm neden diye sanırım bu yüzdenmiş..keşke o da şiire benzeseydi de bu yüzden ona da aşık olsaydım..
çok tebrik ederim..içten ve akıcı bir üslup'tu fikrimce..
sükut !
korkunç bir sessizliğe düştüm
biliyor musunuz ki sesinizi duyurmaya bir damla aşk yeter
şakaktan yürek üstüne düşesi
kutluyorum kaleminizi
geceyi aldım karşıma rengi gözlerine benziyor diye geceye aşık oldum ben
nerdeyse çok güzel dicem ..fakat .demiyom
çok güzelin güzelini yazma nız umuduyla,,,
sevgi ve selam ile
sen şiir gülüşlü adam gülüşüne benziyor diye şiire aşık oldum ben
ne kadar duru yalın bir anlatım.. çok güzeldi.
sevgiler.