Aç

"Hacıbektaşoğlu'nun şiirlerini daha da okumak için fırsat yaratmalısın" diye daha önceleri kendime emir vermiştim. Kendileri aynı zamanda renkli bir kişilik olmaktadırlar. Çok sevimli bir özgeçmişi bulunuyor sayfasında.. Toplantılarda, dinleti ve inletilerde sembol bir şair. Hayatın gülümsemeli damarını yakalamış, ruhunda ve yüzünde sabit bırakmış. Bunun mürüvvetini sürüyor, ve hayatla gül gibi geçinip gidiyor. Ya da ben öyle görüyorum.

Açlık üzerine bu aforizmatik şiirsel öğretilerin hissedilerek değil yaşanarak imbiklendiği bal gibi belli. Ama bal gibi süzülmüyor nasır nasır süzülüyor.

İnsanlar çalınca, ayılar saldırınca açlıkları anlaşılır da diyebiliriz değil mi sevgli Hacıbektaşoğlu... (Bu soyadı köklü ve ihtişamlı)

Mutlu adam şiir yazamaz,mutlu adam şiir okuyamaz...

Küçükken açtım,açlığa alışırken birden kendimi kapıların ardında titrediğimi gördüm.soran olmadı,saran hiç olmadı.

Açtım ve ağlayamıyordum çünkü...

dokunduran yüreğe saygılar

Tok olan açın halinden anlar.

Atalar yanlış söylememiş. Biz yanlış yorumlamışız.

Tok doymadan önce açtır. açlığı bir anda unutturacak hiçbir tokluk da yoktur. Bahsi geçen toklar haddinden fazla yiyen -öküzler-dir.

Bir bakış açısıydı -iyi adam-

Çok hoş..

Saygılarımca.

her şey açık.....

kötü şey açlık

)

ya bizim halimiz abisi:)))

çok güzeldi tebrikler