Acı İle Oynayan Çocuklar

Akşamları büyür çocuklar

Sığınak battaniyeler ve yastıklar

Akşamları

Uyku, hayallere giden yollarda bir radar

Akşamları daha bir korkar çocuklar

Z harfi kadar yalnız

Ah

Çocuktum

Kağıttan yapma heveslerim vardı

Düşlerim

Acılarım vardı

Acıyı omuzlayarak yürürdüm eve akşamları

Her gün

Yaşamak alışkanlığı kazanırdım gitgide

Her gün eksilerek

Yaşım ilerledikçe çocuksu yanım hep acırdı

Acırdı ellerim

Uzar giderdi

Dizlerimden önce kanardı yüreğim

Akşamları alın.

Alın

Alın akşamları benden

Hüznün bir çipi var yüreğimde belli ki

Nere gitsem kahkahalarımda soluyor papatyalar

Fırtınalı bir gece gibi ellerim

Korkarım bir güle uzanırken

Korkarım aşktan yara alırsam

Korkarım

Ya ben de bir gün büyürsem

Her sabah aynı durakta bekleyen tan ağırmadan uyanan babalar gibi.

Neden kağıt toplamak için güzel olmasın çamura saplanmış esmer tenli bir araba

Ah

Sırtlanıyorum şimdi acılarımla

Sırtlanıyorum

Sırtlanıyorum bütün çocuklar adına

İşte çamurdan çıkıyor araba.

Ve dönerek bana acıklı bir bakışla sırtı kambur çocuk

Gülüyor

Gülüyor

Ve işte ilk defa bana gülümsüyor mutluluk

Büyümemeliydim

Kalmalıydı

O mayhoş tadı eriklerin çocukların kucaklarında.

Ömer Altıntaş