Adını Koyamıyorum

Adını Koyamıyorum

Bir tıp şehidi doktor arkadaşıma,sevgili Dr.Cengiz Çetin'e.....)
(Gülüyorlar ardından
Gülsünler
Ölemiyorlar ardından
Ölmesinler
Onlar zaten ölmüşler
Bilmesinler)


Dost elinin sıcaklığı,
Dost ellerde hala.
Gülümsemenin iziyle yüklü ,
Bahar dalları.
Sen,
Yıldızlarla konuşan adamlardandın.
Oradaydın..
Uzakta.
Işığın kaldı
Gecede
Sıcakta
Anıda.


Şiirler yok aslında.
Sen
Yok.
Belki aşk da yok kimilerine,
Sen olmayınca...

Bir dosta iki satır çok mu?

Senden sonra geriye kalan boş bir hikayemi ki?
Senelerce gidip geldiğin şehir hatları vapurlarında ,
Dostların dinliyor ,dost martıların sana vedasını...
Vapurlar düdük çalıp, selam veriyorlar...
Su hareketsiz,hazırolda.
Seni ve yüzünü özlüyor...

Bir hayat eksikmiş,eksilmiş,kalmış..
Bir hayat yıldızsız,gökyüzü yalnız
Sen gittikten sonra,
Aşksız ve yalnız kalmışlığım yalanmış.!!!....

Dosta ağıdı
Hep sözler söyler
Diller söyler
Sesler söyler.
Boşluğunu dolduramazken gürültülü ritüeller,
Sözler boş,sözler yetersiz..
Ve sen uzaktasın
Hepsi boş bu hikayenin!
Dost!Kalbim boş....

Hoşçakal güzel çocuk
Kolay mı hoşçakal demek?
Hiç sorma
Halim bir hoş.
Acım yok
Yok sancım....
Acıma bana artık....
Rahat uyu dost.....

28.7.98tarihinde
(İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi 1997 mezunu sevgili arkadaşımız Cengiz Çetin aynı üniversitenin Sualtı Hekimliği binasında vurgun yemiş iki kişiye can vermeye çalışırken,hiperbarik oksijen tedavisi yapılan binadaki büyük patlamada hayatıını kaybetti...Ruhun şad olsun....