Adını Piç Koydum Yalnızlığının

( I )

Gittin;
Farkı yok ölümün bıraktığın yalnızlıktan.

/Her intihar sana yazılmıştı nasıl olsa/

Ardında kalan yakamoz akşamlarını
İç ağlamalarıma bıraktığından beri güçsüz sevdam

Senli şarkıların Payıma düşen sensizliğine salladım
Kimselerin şahit olmadığı küfürlerimi;

Boş ver!
Sen üstüne alınma...

( II )

Yalnızdım;

Sensizliğin düşlerine galip gelirken kâbuslarım,
Dilimde dolanırken üstü kapalı beddualar

Her pazarlık bir dirhem ete dönerken dünyada

Tabelasız kalmış umumhane sokaklarının
Sıfatsızlığıydı hesap sorup yapışan yakana...

( III )

/Geçmişini geleceğine sermaye yaptığım dünya;
Kaç kere daha düşüreceksin dizlerimin üstüne izleri geçmemişken hala?/

Sarhoşluğun sahte mutlulukları hüküm sürerken varlığımda
Evveli olmayan zamanların
Cevabı kendinde saklı bilmecelerinden
Gecelerin kendine has fısıltılarını aldım payıma.


( IV )

/Gitmeleri yazmak öğretilmişti aklı ermeyen parmaklarıma.../

Günler devirirken
Yaşanan isyanların peşi sıra,
Düşerken ellerim ardından
Gözümden akan bir damla yaş
Karışırken döşümdeki yaraya

Ve gece siyahtan lacivert e can salarken baharın telaşıyla
Acemi gülüşlerimin el değmez
Göz görmez çınlamalarını, yıldızların kucağına yolladım.

( V )

Kahpesin be dünya,

Eksiğin yok şeytandan
Payıma düşen günlerden üçü beşi de eksilmemişken daha,
Umutta sıkıştırsam dizelerinin arasına
Ben giderken ruhumu sana sattım.

Üstü kalsın;
Aramam bir daha.

( VI )

Gittin;

/Eğer gece hikâyelerinde anlatıldığı gibi varsa Araf
Şimdi adının tam karşılığı anladım.../

Gidişinle beraber nisana inat ayaza kesti ortalık.
Düzeni bozuk dünyanın sütü bozuk beşerinin
Yalanlarına tanık olduğundan beri aklım
Ben cam kesiği kollarımdan
Sızan her damlayla ölüme aktım.

Gittin;

Ben seni Hiç bilemeyecek olsan da
Köpek öldüren sarhoşluklarının
Delikanlı naralarına sığdırdım.

Umurunda olmasa da fark etmez
Senin ardından "Adını PİÇ koydum yalnızlığının"

( VII )

/Suskundu tüm heceler tekil acılarda./

Küf kokan bu şehirde
Yokken ayrılığının muhattabı
Gidişini fısıldadı dudakların...

Söyle şimdi,
Kimin yakasına yapışsın yalnızlığım?
İzbe yaşamların gereksiz kabullenişlerinin arkasından
Yağmur şahitliğine sığınan gözyaşlarımın vebalini
Kimden sorsun ortalık malı olmuş ruhum?

Gittin;
Susmaların çıldırtan seslerini çarparak gittin
Sensizliğe boyanmış duvarlara,

Kalma
Giydirilen hiçbir bahane üstüne oturmayacak nasılsa.

Gece siyahtan lacivert e can salarken baharın telaşıyla,
Yakılası sevdaların ölü oyuncuları
Son repliklerini söylediler farkında olmadan
Hayatın gök gürültülü fonunda...

Kalın perdeler kapanıp, Düşünce maskeler kucağa
Her birinin payına gitmek kaldı...

Sende onlar gibi gittin;
Kal/ma istedim aslında...

Çünkü ben;
Bıraktığın sessizliğin tetiğini düşürürken sana,

Kimselere bildirmeye gerek duymadığım
Anason kokulu intiharlar yazdım...





14/04/2009 Aydın...




cansız kalan dizelere sesiyle hayat veren ve şiirin isim babalığını üstlenen Şadan Cerit'e kucak dolusu teşekkürlerimle...