Affeder miyim ki Hiç
Her kes ilkbaharı yaşıyorken
Rüzgarınla çoktan değişti mevsim
Şimdi burda yağmurlar kar kokuyor
Çok şeyler anlattım gelen kuşlara
O günden her biri ağlak türküler okuyor
Bu yerlerde güneş ki yok
Nedir bu kadar canları yakıyor
Ayaklar altına atılmış sevdalar mı
Avucumuzdan yere düşmüş ekmek misali
Üç defa öperek bir tarafa koyduğumuz
Fakat yiyemediğimiz ne çok şeyler oldu
Ben bu şehri affeder miyim ki hiç?
Adımızı en gizli yerlere yazdık
O yüzden ezberi olamadı hiç kimsenin
Deryalara yansıdı gölgelerimiz
En uzak zamanların arasına
Yol yaptık hasretimizi
Ayrılığa 'git' dedik
Gider miyim - dedi - hiç?
Hep ertelendi vuslatlar
Köprülerin üstü mutluluğa yol iken
Altındaki ateşlere yakalandık
Zebanilere aldırış etmeden
İçin için yandık ölemedik...
Ünvansız göklerin numarasız kapılarını çaldık
Alaycı bir gülümseme ile baktı yüzümüze
Ben gökleri affeder miyim ki hiç?
11 mayıs 2014
Ayaklar altına atılmış sevdalar mı Avucumuzdan yere düşmüş ekmek misali Üç defa öperek bir tarafa koyduğumuz Fakat yiyemediğimiz ne çok şeyler oldu Ben bu şehri affeder miyim ki hiç?
Oldukça derin anlamla yüklediğin şiirini okuımak çok güzeldi şairem. Kesinlikle hak ettiği yerde şiir. Yürekten kutluyorum. Can Azerbaycan'a kucak dolusu bâki selamlar Kuzeyin incisi Sinop'tan...
Ah o vuslat ve giden sevgililer sadece hüzün bırakıyorlar yürekte ve ruhta derinden. Kutlarım Sevda hanım içtenlikle...😅