Ağdırma

Liyakatinde saf tuttuğumuz
Sadakatiyle uyuduğumuz
Ağır basar en naif yanımız...

Yaslasam başımı
Usulca dalıp iki kirpik arasına
Göğü indirir
Mesel engizisyonların kâgir yollarına
Yağmurun gözlerinde süzülür yüzü
Sebil hıçkırıklar düşer toprağın bağrına

Bakarım öylece
İki kaş arasına mevzilenmiş hedef gibi
Tanırlar şakağımızdaki dövmeden bizi
Kaç zamandır makyajlı
Kılıç yutmuş başak
Çarpmayan kalp
Dağlardan kovulan ceylan
Ellerimi mesken edinmiş saydıklarıyla yaşar

Değişemedik düşlerimizi...
Sessizliğin ruhuna yığılır saçların
Ansızın dolanır mecramın alacasına
Tartamam
Hangi yanım gün hangi yanım gece
Anlamam...

Kendini tekrarlar ateşin yanakları
Okşar çocuk
Eli yandıkça sayıklar
Herkes için değildir acılar

Herkes için değildir acılar...