Ağır Masal

yangın yerinden çıkarıp bir bilinmeze götüreceğim seni
tut elimi yusuf
korkma


kalü beladan beri yanıyor bu yangı
o zamanlardan kalma sevdayla sevdalanıp yüreğine dokunamadığım gibi
kanım da bulaşmaz ellerine


gittin ya yusuf hoşçakal demeden
bir piç kıskançlığı doğurdum avaz avaz bağırırken ardından
sarışındı bütün züleyhalar ve züleyhaydı bütün sarışınlar
hepsi yanında arzı endam ediyordu


ve hepsi
ellerinde tırpanlar insanlığımı hasat ettiler yıllarca
ve dişiliğimi harmanlayıp fahişe tezgahlarda ihanete pazar ettim
inadına yusuf inadına


ne garip yusuf
yüzün gelmiyor artık gözümün önüne öyle olur olmaz anlarda
uzanıp okşamak da geçmiyor içimden
ama hala ağlıyor gözlerim aklıma gelince sen
yok yok ben değilim ağlayan
vallahi gözlerim



bir büyük kıyamet var bilirsin yusuf
birde herkesin küçük kıyameti
biri ölüm ki allahın emri
biri de gidişin



o kimin emriydi yusuf
gökyüzüm yarılıp yıldızlarım döküldü içime
dağlar devrildi ruhuma
enkazda bir sen dirildin daha güzel,daha canlı
ben tekrar tekrar ölürken


masallardan kalma bir aşk yaşadım
senin hiç yakışmadığın
şimdi tam zamanı
kaf dağının eteklerine bırakacağım seni
ve terkedeceğim bu ağır masalı


zümrüdü anka kuşlarını sorma bana
onlar sevmeyi bilen erkekleri aldılar kanatlarına
sevilmeye doymayan kadınlarıyla uçuyorlar ve ölüyorlar


bense sinkafları söküp dilimden
aç kalktığım sofraların duasını yapıyorum
amin bile deme yusuf,amin bile deme
istemiyorum