Ağladı(k)

ağladık...
bütün sınırları kaldırıp aradan
ben şair değildim
o ise aşık
hiçbişey değildik ama hiçbişey
sadece ölümüne ağlıyorduk
o sevemediğine
ben ise sevilemediğime...

terkettik...
bütün acıları koyup bir çekmeceye
uzaklığın soysuz siyah teninde
uysallığın koyu gümrah ellerinde
ağıtlar yakarak,
tesadüfler bekliyorduk
ben yaşamıyordum
o ise bilmiyordu
sadece terkediyorduk
bize adanmış
ve hiç bizim olmamış bir tebessümü...

defnettik
bir olmazı ve bir acıyı güya
küflü süngerler çektik gözlere
halihazırda bir çocuk ağlamasıydı tendeki
bir düşkün manzarasıydı pencerede ki
ben topraklara bileniyordum dualarla
o ise tanrıdan yoksun
gittik
ve herşey bitti......