Ağlama Be Sevgili

Dur sevgili dur,
Hemen celallenme öyle birden,
Sana söz etmeye kıyarmıyım hiç ben.
Bakma öyle sorgular gibi yüzüme,
Sözüm sana degil vallahi vefa nedir bilmeyenlere.
Hani diyorum belki bir okuyanın aklında kalır bu cümle,
Vefa!!!!!
Söylemesi bile bir hoş,düşünsene bir kere.







Ah sevgili ahhh!!
Bu vefasızlık ne canlar yakmıştır kim bilir?
Hepimizin vefalı bir dosta arkadaşa,
Canına can katacak bir sevene,
İhtiyacı yokmudur??
En zor anında yanında olsun seni anlasın,
Derdinle dertlensin sevincinle sevinsin,
Kuru ekmeğini senin ile paylaşsın,
Huzurla başını omzuna çeksin istemezmisin yoksa??







Yapma be sevgilii!!!!
İnsan bir yer den sonra kendine yetemezki,
Ne bir aş ne bir iş,
Sadece vefalı dostun bir selamı bile,
Bazen unutturur insana tüm dertlerini.
İnsanız sonuçta hanğimizin hayatı toz pembe,
Hanğimizin kan kaybetmiyor yarası?
Hadi söyle!!
O yaranı vefalı bir dost sarsın istemezmisin sanki?
Ama nerde eski vefalardan eser kalmamış,
Herşey menfaate dayanır olmuş bu alemde...







Ağlama be sevgili!!!!
Akmasın gözlerinden yaşlar sil hadi,
Belliki bu güne kadar,
Vefalı bir dostun olmamış senin?
Sahi bu güne kadar kimse dinlemedimi derdini?
Sen anlat ben saatlarce dinlerim seni.
Vefasızlıkmı?
Onu sorma,şimdi anlatamam inanki,
Sırasımı şimdi,bölme muhabbeti.
Bir gün ansızın çekip gidersen,
O zaman sen zaten ögrenmiş olursun,
Vefasızlık neymiş,
Şimdi boş yere yorma beni...