Ağlamaya Esir Düştü Gözlerim

Varmı daha ağır bir yük
Yokluğunun kahrını çekmek kadar,
Gidişinle lal olmuş diller.
Her gece başımın yastıkla buluşması,
sanırsın bir intihar....





Deme sakın bana alışırsın,
Ne kahırlar çektin,sen bunuda taşırsın.
Nerdesin,ne yer, ne içersin??
Yokluğun bir kor alev,yanar içim,
Bilmezmisin ben sensiz bir hiçim.....





Hani gri bulutların ardından
sağanak sağanak yağmur boşalır,
İnsanları saçaklar altına esir alır'ya.
Gidişinle yürek ürkek,ellerim titrek
Ağlamaya esir düştü gözlerim.....







Hani bahar gelir,goncalar gül olur
kuşlar bulduğu dalda yuva kurar,
Yavrusunu ağzıyla besler ya?
İşte ben yokluğunda
Kanadı kırılmış göçebe bir kuşum....





Hani bir sigarayı yakar,
Küllügü bir kenera bırakırsın,
Dumanı tavana ağar,ağır ağır
Kendi kendine tükenir ya!
Bende senin yokluğunda tükenmekteyim...





Hani hürriyeti elinden alınmış
İdam mahkumları olurya,
Celladı sevdiği ise,
Şahadet şerbetini zevkle içer elinden.
İşte ben öylesine gönülden mahkumum sana....






Her gördüğüm kuşa,sen diye bakacağım.
Bütün çiçekleri sen diye koklayacağım.
Aklıma her gelişinde,bir sigara daha yakacağım.
Bir gün olurda sana kavuşursam,bilki bunu
Senin kollarında sabahlayarak,seninle kutlayacağım......