Ağlasın Kaldırım Utansın Sokak

Her çocuk, günahsız gelir dünyaya.
Sonraları başlar korkulu rüya.
Bir izbe, bir metruk, bir kuytu veya,
Bir köprü altında,elinde tiner;
Dünyası boşlukta döner ha döner.

Sahipsiz bir çocuk,yatağı sokak;
Nasibi olmadı bir yanan ocak.
Üç beş tahta yakıp az ısınacak.
Ateşi daima içinde yanar;
Dünyası boşlukta döner ha döner.

Kimse ana gibi sarmadı onu.
Kimse aramadı, sormadı onu.
Babası bir kere görmedi onu.
Acısı her zaman yürekte kanar;
Dünyası boşlukta döner ha döner

Önünden geçer de okul bilmezler.
Tebessüm ederler hiç mi gülmezler.
Gözyaşları akar durur silmezler
Şevkat yağsa belki yangını söner;
Dünyası boşlukta döner ha döner.

Ceket yırtık pırtık,kundura patlak.
Ayaz fena vurmuş,elleri çatlak;
Ağlasın kaldırım,utansın sokak !..
Sıcak bir yuvayı özlemle anar;
Dünyası boşlukta döner ha döner.

Suçun kenarında ezik ve korkak;
Beden yorgun,yürek gamlı,göz ıslak;
Gece yorgan olup onu saracak.
Hayatın tüm yükü sırtına biner;
Dünyası boşlukta döner ha döner.

Zannetmeyin sorun yalnız devletin;
NİL diyor ki bu yük,bütün milletin
Bu dert çok ağırdır,bu yol çok çetin.
Bir el uzatılsa acısı diner;
Dünyası boşlukta döner ha döner.