Ağlayabilir Bir Fotoğraf Hayalinle

...




su üşüyor bu aralar
ellerimin morluğundan anlıyorum
ve bileğimde saat gibi tıklayan nabzımdan
henüz ruhumdan çekilmediğini



ne kadar sessiz kalırsam
o kadar çok gömülüyoruz kalbime
küçücük bir pencereden bizi seyrediyorum
hiç konuşmuyoruz
havadan sudan ve gereksiz ne varsa
su da üşüyor bu aralar
ölü kuşlar yağıyor rengi kırık sokaklara
uzansa ayağı rüzgarın
yıkanacak ayrılık



annem gülüşünü örtüyor yüzüme
ve babamın kasketini
gözlerime
bir deklanşör patlaması kadar mutluluk
belki sıcaklık o kadar işte
sonra yanık bir resmi tutuşturup elime -herkes gidiyor-
sana dönüyorum
ve hatırlıyorum hiç gelmediğini
belki de deliriyorum


anne diyorum
anne


yoksa benim göbek bağımı hayal bahçesine mi gömdün



odalar dolusu sen
legolardan şatolar dolusu ben
ıslak ve yorgun ellerim kalbimi yoğurmaktan
mantığımı aşkından koruyacak bir şemsiyem yok ne yazık
hayallerim desen derme çatma gece kondu
bir tekmelesen dağılacak
fotoğraftaki yalnızlık

sanırım

kireçle marine etmeliyim kalbimi
belki katılaşır sana düşkün yanım -ve ben seni özlemem-
sevmem
...sevmem...