Ağlayan Ceylan...

Tek tarafa yıktığım
? yan-
Ve gün ellerine bakar uzayan parmaklardan
Gök kuşları uçar aralarından
Geceye devir, yıldız seğirir geçkinlerini
Bir adam kadehini alır dağların solfejine vurur demi
/ ... /

Yüzünü yaza vermiş, çıktığı yüksekten günle dönerek ilerliyor göğe
Zaman saklanır, gölgeler görünmesin diye gece iner yere
Ormanda ağaçlar rüzgârın müziğinde başlar valse

-baktım yüzüne-

-Aksakal buzul çözmüş kırılıyor bilekte
Çözüldükçe çoğalıyor her bilmece-

Ne zaman çağ kendi bildiği şarkısına zorlasa
Uğultular kurakçıl steplerini yalar atları şaha kalkar
-Vadide neden tek söğüt dalını kırıp ceylan saklar-
Tenha bir derenin kıyısında mehtap su içmeye dalsa
Titrek basar toynaklar
-avcı arar-

Ve gün düştüğü yerde suçlanır
Kan
Fışkıran
Gecenin uzayan parmaklarından sızan

-Alnında ter suçluluğu-

Tuzu postunda eriten toprak utangaç
Ceplerinde kuruttuğu rüzgârı küheylanın yelesine asar
Tunç uçlu mızrağın parlaklığını emen can
-Kanda ağlar-

O vakit
Bir geçit daralır göçebe ağzımın otağında
Naralar sarsar yalçın kayaları
Bir tutam tütün yakar
-oturur avcı ve adam-
Yanar bağrı/m duman, duman
Pusu kaplar dağları ay kaçırır bakışlarını

Ahh anam!

İçimde katmerlenir zift kokar mavi
Kervanlara şemsiye açar bulutlar
Gönlü mecnunun çöllerine hep kum yağar

Heyy!

Avcının gözü kana düşmüşse
Hakir gör sen boşluklara bağdaş kuran tanrı
Bir somun kursağını dara salmış muhtaç
Akıttığı kandan utansa damında çocukları ağlar

Toprağında nice kör kuyular var
Aç açıkta -yurdunu-aşını- dağ sanmış
Evi sırtında olan göçebe yaşarmış
Umut kapıları kapandıkça sığınıp
Kırdığı dizinde hac yolundan geçen tövbeye kanmış

Yıkasa diyorum
Tohum doğar mı sil baştan
Toprağa su, ekine derman
Eşkıya olmadı henüz bakar çatlaktan
Utandıran sen değilsin
Utanmaza gün olur sopanı vurur musun yaradan

Bak avcı avdan önce düştü
Yerde çekilir can
Silahını kınına taktı bu gece
Onun için doğa düşmesin diye

Adam orman
Avcı dağ oldu

İlk defa bir ceylan ağlıyordu avcının ardından