Ağlayan Nar Gülen Ayva...

( I )

Kaç sinir krizine eş değerdi adının zikri?
Rüyalarına zapt olmuş vaveylalar mı yıkmıştı dünyayı
İsrafil'in suru üflemesini beklemeden...

/Ben benden geçtiğimden beri
Un ufak oldu ayağımın altında dünya./

Suya düşen aksimin de
Kalmadı izi.
Ellerimden silinen sen gibi...

Tenimde kalan kokununa rağmen
Yüzümden gölgenin çekilmesi gibi...

Sana rağmen
Yoksulluk anlatan şehirde
Aldığım her soluğu
Turunç kokularına sığdırdığım baharlarla taçlandırıyorum.
Kabahatlerim binerken üst üste.
Ekâbir kalabalıkların anlamsız safsatalarında

Sana kanıyorum...

( II )

Evvel zamanın beşiğine bırakalı çok oldu çocukluğumu.
Çıkacak kerevit kalmamışken masallarda
Yani şimdiki zamana nispet yapılan anlarda
Şehzadelerde salınmıyor beyaz at üstünde.
Ağlayan nar, gülen ayva hüznü nakışlanıyor el değmedik kız çeyizlerine.

Senli mutlulukların iz düşümlerini takarken saçlarıma
Tebdil i mekânda ferahlık yalanlarına
Açıyorum yüzümüzdeki peçeyi.
Gözlerimin çıplaklığından utanıyor acemi söylemler.

/Bir esmer sadakatsizliğinin iki dudağında kalacak kadar
Kısa çizilmiş olamaz değil mi?
Ömrünü bir birine vakfeden sevdalar.../

Bulamamışken kemirgen soruların cevaplarını,
Gözlerim ermemişken gözlerinin huzuruna

Acırdı bulutlar
Gözlerimden akan her umutsuzluğa da,
Yağmaya utanırlardı;
Ama___çatallaşan seslerinden utanmadan
Bu şehre uğramayan martılar
Gözlerinde İkircikli gülüşler taşırlardı...



18'Nisan'2009 Aydın