Ağlayınca Insan..

bugün yine makyajımı gözyaşlarımla tazeledim..
çok çabuk giyiniyor yalnızlığın maskesini insan ağlayınca..
dünya büyüdükçe gözlerinde,
kendi küçülüveriyor ansızın
bir küçük iç muhasebe hesapları alt üst edince
kaybetmişliğin farkına varılıyor..
dertlerin hasadını yine toplamak kalıyor insana...

-zaaflar hep aynı karnede-

insanın canını yakıyor bir arpa boyu yol alınmamışlık
sonra bir damla gözyaşında kopan fırtınalar diniyor..
duruluyor ağlamalar yavaş yavaş..
geri dönüverince insan yüreğinin kıyılarına,
anlıyor ansızın..
ve yine kırılanı döküleni
toplamak kalıyor insana..