Ağlayıp İnleme

Bülbül sana ben ne ettim,feryad-i figan edersin;
Bağın bahçen yok mu senin, her gün ağlayıp inlersin...

Kanadını kimler kırdı, konduğun dalı kuruttu;
Seni dalda kim uyuttu,neden ağlayıp inlersin...

Bu dağlara boran vurur,sanırsın fırtına durur;
Dağlar yerinden savrulur, neden ah-u zar etmezsin...

Bülbüller dalda öterler, ah çekip burdan giderler;
Sürgünden yine dönerler, neden ağlayıp inlersin...

Ben de bu dalda öterim, kırılır sana yüreğim;
Seversen sana dönerim, neden sevmeden gidersin...

Has bahçende bir gül müyüm, dertli öten bülbül müyüm;
Bu dallarda sürgün müyüm,neden giderim sürgüne.....

Süresin beni sürgüne, bakma zalim bu gününe;
Zaman döner yine düne,neden ah edip ötmezsin..

Daldan bana ne bakarsın, kolum kanadım kırarsın;
Sen de ateşte yanarsın, neden ağlarsın halime...


Suret-i Hak'tan bilmişim, ne karanlık günler görmüşüm;
Enel Hak deyip geçmişim,neden ah-u zar edersin.


A benim aymaz bülbülüm, Hüseyin'e yapma zülüm;
Kerbela'da var Düldül'üm , neden ah-u zar etmezsin.

04/09/2011/Zeytinburnu,,,İst..