Ağrımda Sen İlacımda Sen

Sen ağrım tuttu yine sol kaburga boşluğumda
Başım nasılda kalabalık yalnızlığımın tam ortasında!

Gecenin en ağır senfonisi çarpıyor
yüzüstü düştüğüm zamanın soluğuna
hiç anlamıyorum!
neler oluyor bana?

Diyorum ki,
şimdi duruşun olsaydı karşımda
yüzünün gizli baharları dokunsaydı
ayaz vurgunu avuçlarıma
o(n) kasım ikindisinin merhabasıyla...

Hiç yaşanmasaydı onüç kasım...

Keşke hiç paylaşmasaydım seninle
iki karışlık masayı
yüzün düşmeseydi bu kadar yakınıma
sende hiç takmasaydın boynuma
kamburum olan ayrılığın ayracını
ve ben gitmeni fırsat bilip
ağlamasaydım oturup o kaldırım taşına
kaç zamandır saklanmasaydı içimde o derin sancı
kökünden kesilseydi asılı kaldığım darımın ağacı...

O günden beri hiçbir şey eskisi gibi olmadı
ne yağmurlar dindi kentlerimin akşamüstlerinde
ne de sesim kenetlenebildi sesine
bakî olan aşkım hakir görüldü çok keresinde
binbir bedel b/içtim sesinle
olmadı senden yana gümanım
varlığını hep lütûf saydım...

Sende kaç mevsim yaşandı
parmak parmak saydım
el attım
yarama tuz bastım
sana uzak kalmadım
nasıl bir sevdaya çattım
ben bile anlamadım
!

(ey sevgili ! yorgun akşamlar birikiyor yokluğunda / canım öksende kaldı bir kez olsun sırtını canıma yasla
28 ocak