Ah! Ben Ne Yaptım......

İnatçı iklimlere yenik düşmüş
Arsız bir sevdanın harında,
Keşmekeş mimikler çehreme yansımakta...
Zemheri soğuğuna eş donuk yaşlarım,
Güneşin kızıl yüzüne benzer yürekteki yangınım...
Ne üşütmüş ne ısıtmış
Ilıklığını kaybetmiş yorgun bakışlarım...





Umut,
Emanet özlemlerime.
Gökyüzüne dağıttım mavilerimi
Güvercinin kanadına astım
Yürek kıpırtılarımı.
Anlamı bulsun diye,
Yağmura kattım yaşlarımı.
Ve rüzgâra verdim savursun diye
Alıştığım ne varsa sevgi adına her şeyi...
Çek, git dercesine...





Düş geçmemiş gecenin,
Tavana dikili kalmış yorgun bakışlarında,
Tek tek vurulurum her sorguya her hesaba...
Ve cevapsız kalırım yalnızlığımla...
Zoraki gülümseme takılır dudağıma.
Zoraki yasak koyar bir yanım aşka...
Kaç gün sürer bu sürgün
Kaç saat, kaç dakika...
Hangi ömre sığar bu hayasızca aldanma....







Anlar mı beni penceredeki begonya...
Sabah, akşam sızlanmama dayanır mı?
Sükûnetinde hayat bulurken zihnim
Kaçar mı? avuçlarımdan...
Aşk gibi... Sevda gibi... Yar gibi.








Yaşamaktan yorulmuşken,
Dayanır mı? Yüreğim bu ayrılığa
Mahpusken aşk yürek sayfamda
Ve
Tel örgüye takılıyken onurum
Batmaz mı? sonra
Acısı zamanla çıkmaz mı?
Yemin etmişken,
Suçum sabit olmaz mı?
Çıkmazında kaybolmuşluğum varken
Yar sokaklarının...






Ah! Ben
Ne yaptım kendime böyle
Gurura adımı esir ettim.
Yalnızlığı kendime...
Umudu gökyüzüne
Maviyle...