Ah bir Anlasak

Kurdum kendimi,
sabahın ılgın seherine,
saatim zangır,zangır öterken,
esen yel ne kadar da,
yavan vuruyor yüzüme.

Ömür bir güne doğru,
Yeniden açarken perde,
Bugün de yaprağımdan bir parça,
Sessiz, sedasız düşecek yerlere.
Alkışsız, seyircisiz girecek,
Oyun sahnesine...

Bu zaman da iyilik,
Çelik kadar sert,
Cam biblo kadar kırılgan olmuş.
Kötülük hamur kadar yumuşak,
Tutkal kadar yapışkan olmuş...

Oysa sevmek ne büyük bir olay,
Ama,kötü olmak,
kalp kırmak ne kadar da kolay...

Niye bize doğru anlaşılmak yasak,
aynı havayı teneffüs edip,
ön yargısız,dosdoğru yaşasak.
ah birbirimizi bir anlasak...