Ah Manolya...

Ah manolya,
Baharlara açtığında çiçeklerini
Nasıl da vakur durursun semaya
Bir yelkenli geçer gözlerinden
Peşinde yunus sürüsü
Köklerin toprağa hasret çizgilerde gülümser o an
Yenilenirsin...

Ah manolya,
Umarsız sevdaların ilmeğinde sığınırım sana
Renginden huzur ister yürek sızılarım
Elimde sararmış sayfalarla
Kırık kalemimin ucundan şahlanırım...
Gövdendir o an sırtımı okşayan
Ben hissinle olmazları yazarım...

Ah manolya,
Hüzünlerin asi çığlığı
Haydi, yeni bir masal yarat
İçinde bir küçük kız bir de uçurtması olsun
Kuyruğu yükseldikçe değsin saçlarıma
İçtiği maviyi akıtsın ruhuma
Biraz özgürlük biraz emanet çalsın yarınlarıma...

Ah manolya,
Yenilenmek istiyorum ben bu bahar
Sarılara, mavilere, yeşillere bürünsem diyorum...
Hani şöyle en gösterişlisinden,
Kır çiçeklerinden taç yapsam başıma
Sonra koşsam, koşsam deniz boyunca
Yorulsam bir kayanın ikindi vurgununda...

Ah manolya düş kokulu çiçek
Yeniden kendime döndür beni
Yenilendir bu bahar
Geride bıraktığım her ne varsa
Kokunla yok et bir anda...

Ah manolya, ah...
Rüyaların sessiz dokunuşu
Aç haydi, korkma aç
Tut beni hayata...





04 Nisan 2009
***
Not: Uzaklardaki yüreğimle düş bahçelerine uzanan bir sohbetin sonrasında kaleme gelen duygulardır bu dizler...
***

Değerli Birsu Canyol'a sonsuz teşekkür...