Ah Ulan Be!!!

/Yara
Yâre
Yar
Olmuş gel de efkârlanma gönül!/

Sessiz ve fedakâr ömür,
Kaneviçeli bir mendil kadar süslü
Ve bir o kadar da temiz.
Gelinlik bir kızın hayalleri kadar saf, masum!
Bu hayat sanaydı ulan!
Beni bırakıp gitmeden önce.
Şimdi mi?
Vaveylası göğü yırtan, bedbaht bir ömür,
Çamura atılmış mendil kadar değersiz.
Ve bir o kadar da kirli
Terk edilmiş bir genç kız kadar öfkeli, nefretli!

Soluklanışlar, hayata dair aldanışlar sadece...
Sıkıntı
Sıkmakta ruhumu
İçime sığmayan bir ben varım
Bırakın
Bırakın da
Hıncımı candan alayım
En cansız tarafından...!



/Yaran varmış
Yârim
Yârelenmişsin
Derdi veren rabbimden
Derman dilenmişsin
Efkarımı böğrüme sakladım geldim
Ah kul da kalır mı?
Görmek istedim.../



Ve gece yine...
Ve sen ben de...
Ben
Bende miyim ki?
Ah ulan be!
Kafa mı koydun
Gönül mü koydun
Hayat mı koydun
Zehir zıkkım ettin
Ah ulan be ne diyeyim...!


(G.N.C)