Ah Ulan Yazıyorum Şuraya

Hayatın canını acıtıyorum
Kanatıyorum yüreğini
Sızmış aşk, küp'te san ki
Ağlıyor belki berduş gibi


Bir deniz kenarında
Karanlığa mum yakıp
Ayın şavkıyla dertleşiyorum ya/ ah ulan ah


Aha şuraya da yazıyorum
Kumsalda köpükler siliyor götürüyor sanki

Giden döner mi bilmem, bu deryadan
Ben buraya çakıldım iskele kazığı gibi

Kayıkları tutuyorum yüreğimde
Bari siz gitmeyin der gibi

Ahh ulan ahhh
Yazıyorum şuraya
Hayatın kalbini çözdüm gitti ummana

Birde baksan ki şu deryaya
Bir sır gibi

Ben burdayım da giden gelirmi geri

Aşk/mıdır sızan
Hayatmıdır yoksa
Deva şarapta/mıdır
Sızdım işte buraya
Gün yamaçta kalsa
Üzerime benim doğmasa

Ah ulan ahhh sızdım işte şuracıkta
Yokluk dergahında
Varlık ilahında
Kuru toprak diyarında
Örtün üstümü
Başımada dikin bir taş

Ben sızdım gönlüm ayyaş
Gün doğmasın bir daha
Gidenlerin ardından gidiyorum
Bende kimse/sizler ordusuna katılmaya





_____________________________________


Dün Nebile Hanımdan esinlendiğim bir söz üzerine yazdım