Ahanda Bu Son Mısra / Hayattan Kesitler (2)

Oturdum bu sabah, ismi bilmem ne cafede.
Tarsus'ta bu yer, meydanın az ilerisinde.
Şansımada kimse yok, oturdum en güzel yere.
Yağan yağmura nispet, yağdım bende düşüncelerde.

Bir kendime baktım, yarını belli olmayan.
Bir yoldan geçenlere baktım, hep yağmurdan kaçan.
Bir de yağmuru sevenler vardı ki, onların elinde de şemsiye.
Ne güzeldi ya onlara bakmak, ıslanıyorlardı öylece.

Manzara da iyiydi hani, dikizliyordum herkesi.
Hiçbir şeyden haberleri yoktu, çaktırmıyordum yani.
Kimisinin eli cebinde, kimisinin üstünde yazlık elbise...
Güya erkeklik taslıyorlar, görecekler hastanede.

Neyse dinmişti yağmur, tüm şemsiyeler fora.
Canlandı birden meydan, sanki mahşer burda.
Bu sefer portre farklı tabi, ellerde sigara.
Bi de öylesine gülenler vardı ki, bitiyordum bunlara.

İçmeye çalıştığım kahveyle, bitmişti tiramusu pasta.
Birazdan demeye kalmadı, baktım garson başımda.
Bir isteğiniz var mı? dedi, bitiyorum bu soruya.
Olsaydı derdik herhal, bak hele şu fırsatçıya.

Üşenmedim saydım, altmışdört kişi barınabilir bu salonda.
Ne tuhaftır ki bir ben vardım hala bu mekanda.
Yine üşenmedim, bir çay dedim garsona.
Bu sefer garson bayandı, bak hele şu şansıma.

Uzaktan güzel görünüyordu aslında, yazacaktım kıza.
Kimsede yoktu hani, dedim her şey tıkırında.
Yanıma gelmesiyle başlamadan bitti bu drama,
Olmadı yine işte, baksana sen şu şansıma.

Yağmur yağmaya başladı yine, baktım meydan boş.
Bir kaç insan vardı sadece, onlarda Leylamsı sarhoş.
Yaklaşıverdiler mekanın kapısına, ama kolları bomboş.
Olsun ya boşver, bu halleri de çok hoş.

Birazdan diyecektim ki, gelinmeye başlandı mekana.
Hiçbir şey yokmuş gibi oturuverdiler yan masaya.
O kapanmayan çenelere, birde hareketli müzik katılınca.
Dedim TOKER bitirmeli, ahanda bu son mısra...