Ahh Üniversite Yılları Ah!

Beni dost bilen herkese....




Hatırlar mısın güzel günleri?
Biliyorum,hiçbirimiz unutmadık ki.
Hayatımızın belkide en rahat 4 senesi.
Tek derdimiz vize ve finallerdi belki.
Dersler biterdi,
Eve gitmeden önce,bi Dolunay'a gidilirdi,
Bir çay içilir,bir de poğaça yenilirdi,
On dakika,on dakika derken zaman öyle çabuk ilerlerdiki

Sonra koyulurduk evin yoluna
Ama ondan önce uğranırdı Osmanlı'ya
Alınırdı biraz kek,biraz bisküvi,biraz da çikolata
Yemeye çocuk gibi başlardık daha yarı yolda
Evde geçerdik televizyonun karşısına
Eeee çok yorulmuştuk ya
Biraz mola
Canımız sıkıldı mı haydi evliya ya.
Final zamanı geldimi de ders çalışırdık yana yana

Nasılda çoşardık o şarkılarla,
En çok da bizim meşhur Öztunç'la
?Gözler ki birer parçasıdır sen de ilahın,
Gözlerki senin en katı zulmün ve silahın.
Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin,
Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin.?
İşte bu şarkıya,
Eşlik ederdik bağıra bağıra,
Bazen de Gözyaşlarımız yarışırdı dörtnala,

Unutmam hiç yurttan izin aldığımızı,
Ayşegüllerer gidip kaldığımızı.
Hava soğuk,kışın ortasında,
Evi ısıtan küçücük elektirikli soba.
Olsun bizim sımsıcak dostluğumuz varya
Isınırdık muhabbet koyulaştıkca.
Açıkınca bi makarna yapardık kolayca,
Yanında biraz da salata.
Çekirdekle çay,yemekten sonar.
Gece olurdu...
Yatak sayısı iki,
Biz ise beş kişi.
Olsun onun da vardı çözümü.
Müjde'yle ben muhteşem ikili,
Efkara doyururduk geceyi.
O hiç göndermediği mektuplarını okurdu,
Ben zuladaki şiirlerimi.
Siz uykunun derinliğinde,
Biz duyguların içtenliğinde,
Sabah o kadar çabuk olurdu ki.

İşte böyle geçti güzelim yıllar,
Elbet yaşarlar bizimle, unutulmazlar.
Ebediyen sürsün güzel dostluklar.

NOT: Dolunay,fakülte kantini.
Osman'lı,fakülteyle evimiz arasındaki bir market