Ahhh Felek.

Ahh felek ahhh!
Yine ahtopot gibi kollarınla,
Sardın sarmaladın beni.
Ben ne kadar bir mozalin olmak istesemde,
Bırakmazsın ki bir türlü yakamı.
Cami avlusuna konan kuşların
Nasiplendiği bir avuç yemden,
Daha azdır mutluluk ve huzur dan yana bana ayırdığın nasibim..


Ahhh felek ahh!
Bilmezmisin ki benimde bir kalbim var,
Şu kırk yamalı hırkamın altında.
Bilirsin,
Bilirsin de,
Yine de acımasızca indirirsin kılıç darbelerini.
Bitimsiz acıların çöreklenir iki kaburğamın arasına.
Her nefes alıp verişim de, derinden sızlatırsın içimi.


Ahhh felek ahhhh!
Sana katlanıyorum ama,
Sanma çok seviyorum ben seni?
Bende bilirim aşkın sevdanın ne olduğunu.
Ben de bilirim yar elinde ki peymanelerden
Abı hayat içip,
Dudak izlerine dudaklarımı sürmesini.
Ben de bilirim,
El ele tutuşup,kızgın çöllerden Mecnun ile geçmesini.
Bilirim amma,
Bir türlü rahat bırakmazsın ki sen beni.


Ahh felek ahhhh!

Aşk iki kişilik bir oyundur,
Yıllarca aradım da bulamadım ben bu oyundaki eşimi.

Kimisi kolay olanı seçip,
Tatlı canından vazgeçti.
Kimisi soguk sularla dolu,dipsiz kuyulara düştü.
Uzanan ellerim boşlukta, bir başına gezindi.
Oysa tutsaydı ellerimden ,
Çekmezmiydim onu o kuyulardan.
Ben Züleyha olsaydım,
O,kuyuya düşen Yusuf.
Ben Zühre olsaydım,
O, Tahir,
Aslında zor değildi Zühre ile Tahir olmak.
Söyle o zamanda,
Şimdi ki gibi böyle her gece inlete bilirmiydin beni?



Hadi felek!
Ne varsa aklında düşür şimdi yüzüme.
Acıma,dokundur yüreğime.
Biriken bütün sözlerinin yığını gözlerim olsun.
Daha şafağın sökmesine zaman var,
Ben gün doğumuna kadar seni dinlemeye,
Sesizce inlemeye,
Göz yaşlarımı yastık altlarında gizlemeye alışkınım.
Ne de olsa,tek kişilik aşk en güzel bende yakışır.
Nasıl olsa bu baharda da açmaz benim mozalinlerim.
Çün ki ben,
Senin cami avlusunda ki kuşlardan bile,
Daha az nasip ayırdığın,mutluluktan yana nasipsiz bir kadınım....