Akılsız Şair

hiçbir işim olmasa
üç kuruş bile kazanmadan
otursam aylak aylak
şöyle şehrin en yüksek tepesinde
ve bir ağaca yaslansam
mesela,
iğne yaprakları yemyeşil
yaşlı bir çam ağacının gövdesine

şairlik bu ya
kuş gibi yaşamak özgürce...

sonra o baygın bakışlarımla
aşağıları seyretsem
koşuşturup duran insanları
vapurları seyretsem yanaştıkları iskelede
peşlerinden martıları
ve insanlar arasında onlara simit atanları

hani diyorum
hiç olmazsa senede birgün
şöyle keyif çatsam dünya gözüyle
olmadı yanımda bir şişe rakı
tam günbatımında
bütün gemileri yaksam
ve fırlatıp atsam şu denize
...kuruyan kozalakları

içmişim...
şairmişim...
akıl benim neyime!