Aklı Evvel Bir Çocuktum...

?Al götür gözlerimin ucuna takılan son intihar sahnelerini.
Nedensiz değil içe yanmalarım haberdar tüm beşer.'

Soysuz bir ömrünün öznesi bile olamamışken
Gözlerime çektiğim milin karanlıkları
Korkutur mu beni dersin?

Bırakıp gittiğin günkü kadar pejmürde
Bırakıp gittiğin günkü kadar sağır benliğim.

Çocukluğumun aklı evvel günlerinde
Kavuşmalara hasret hikâyelerle büyüdüm ben,
Ne aşklar hayalettim,
Feyiz aldım her birinden
Ergenliğime devredecek...

Ah be sevdiğim,
Ben seni Leyla'nın Kays'ı sevdiği gibi sevdim de,
Sen sevebildin mi beni Mem'in Zin'i sevdiği gibi?
Ağıtlar mıydı bize miras kalan
Dillerde destanlaşan bu aşklardan?

Ümidim kalmadı...
Eyvallahsız dünleri de geride bıraktım.

Gücü kalmadı artık vakur gözlerimin
Hayata meydan okuyacak.

Damarlarımda dolanan efe kanı çekilmede,
Ben miyim bu aynada gördüğüm yüz?
Bu çökmüş omuz
Bu titreyen el?

Acımadan vurulan ayağı kırık atlar gibi
Bile bile ölümümü beklemekteyim.

/Uçurumlar büyütüyorum içimde.
Kimseye bırakmayacağım bu ölümün fermanını/

Müjdesi de yok bu sene baharın,
Nisan yağmurları sahipsiz ölüleri yıkamada...
Dilimde bilindik dualarla dolanıyorum
Buralarda yaşayan her yüz canlı cenaze,
Kem bakıyor gözler,
Her yürek artık bir fakirhane...



Nisan'2009 Aydın...