Aklıma Seni Yazdım

Sadece gidiyorum
bir hayatın günbatımı edasıyla
koynumda senden anı diye saklayacağım
bir hüznün vefasıyla

Oysa sadece gidiyorum gözüm
peki neden bu kadar zonkluyor göğsüm
neden gözlerime hükmetmiyor hiçbir sözüm
oysa sen beni uğurlarken gülümsemiştin ruhumun ıslak duvarlarına
biraz önce sesin vardı kulağımda
biraz önce dokunmuştu sağ kolum
sol yanına...
yan yana oturmuştuk bu kadar uzaklık arasında
kasım yaprağını beşle savurduğunda*

Devşirme hayallerden biriydi belki de
suçüstü karaya çalınmalarımız
maviyi gözlerimize ç/alışımız

Ağzımızda zeytin gözlü Bedirhan'dan kalma bir afet
ve çivisi çıkmış dünyaya bir çizgiyle sunulmuştu alnımızdaki iffet
soyu sopu budala bir bedelde tükendiysek şayet
ellerimiz bir uçurum yamacındayken tutulacak en son dilek olacaktı
belki de

Saçlarına gömdüğüm eylül sancılarıma inat
ve kasımda bir masa başında
Ankara'nın sefası kaybolan akşamında
gözlerinde düştüğüm z/anlara
asıldığım idamlara
birkaç yıl evveliyatıma
senden bir dipnot kalacaktı
haliyle

Kutsanacaktım belki de
yıllanmış hüzünlerimin asr-ı tahayyüllerinde
sırtımda bir Pinokyo taşıyacaktım
sevmeme ihtimalimde
susacaktım
belki sevebilirim birini dediğimde
yalanımın mumu ben olacaktım

Zil zurna bir gecenin çemberine takıldığında oyalarım
ve aya(k)larım kanadığında
kolu kanadı kırıldığında turnaların
yastığıma döküldüğünde ölü toprağım
sesimi kusacaktım
o kasım ikindisiyle


Saçma sapan imgelere göz koyacaktım
geçmişle geleceğin çeşnisinde yakacaktım
adaba ters düşen satırlarımı
bir hayretle uyanacaktım belki de
uyurken mahmuzladığım zamanı
ben durduracaktım
sessizliğimle

Bir intihar b/asacaktım
şafaklarımın iğde kokularına
arafat yalnızlığım boy gösterecekti
kabahat sayılan kalabalıklarımda
kendimde kaybolacaktım
kimliksizce

herhangi biri olacaktım
haliyle

ama ben seni seçtim
seni sevmenin asaletiyle...

10 kasım-Erzincan
*5 kasım