Aldıklarını Geri Getir

Zamansız gidişinin esiriyim artık
Varlığın bile yetmezken şimdi yokluğunun pençesindeyim
İlkbaharlara inat yapraklarımı, çiçeklerimi dökmekteyim.
Neyin isyanı, neyin çabası tüm bunlar
Duymayacağını bile bile
Dönmeyeceğini bile bile bu beklemekte niye?
Deli gibi rüzgar eserken aşkın kıyısında
Sevdamı emanet ettim sana gitsin diye
Sen her zamanki iskelede ol beni beklediğin yerde
Elbet ulaşır sana emanetim günün birinde

Sevdam sana ulaşırsa ona iyi bak
Bağrına bas hiç çekinmeden
Beraber yapamadıklalarımızı onunla birlikte yap
ve azıcıkta olsa beni hatırla...
Sesimi unutmuşsundur belki ama gözlerimi hatırla
Ve sadece senin için çarpan, sana ait olan kalbimi düşün

Tabi bunlar yalnızca benim isteklerim
Biliyorum bunların hiçbiri senin umrunda değildir
Silindi sende suretim, kaldı siluetim
Sendeki ben yetim
Artık kırık, dökük, yaslı mısralarım
Tüm mevsimler sonbahar ve vakitler günbatımı
Renklerimin hepsi griye dönük
Kendinle birlikte götürdün mutluluklarımı
Sahi şeker pembesi bulutlarımı nereye sakladın???