Alışamadım Sensizliğe

Sen gideli alışamadım yalnızlığa,
Günüm
Kurumuş bir çiçek gibi,
zaman
Ölümü bekleyen hastalar gibi geçiyor.

Bu şehirde herkes uyuduktan sonra ,
Dışarı çıkıyorum.
Dar sokaklarda yürüyüp,
sensizliği dinledikten sonra,
Başımı yastığa koyuyorum.
Uykular haram olmuş artık girmiyor gözlerime.

Ve odama geçip,
Seninle ilgili hatıraları aklıma getiriyorum.
Düşünüyorum,
Düşünerek sabah ediyorum.
kahvaltı da yapamaz oldum sen gideli,
Bir lokma geçmiyor boğazımdan.

Ve bir sigara yakarak çıkıyorum dışarı,
Akşama gelmemek üzere terk ediyorum ,
bu evi bu şehri,
Sendeki hatıralarla...



(geç kalınmış bir şiir)