Alışmayacagım Hasretine...

29 Ağustos

Eyvah !Vakit geldi..
gidiyorum bu bir yolculuk şiiri..

gidiyorum,
ardıma bakmaya cesaretim yok,
sensizliği asla kabullenemeyecek olan yüreğim,
ellerimde...
gözlerini yüreğime çakmış,
kokunu bedenime kazımış,
ölümüne aşkla..
asla hoşçakal demeden!
ve istemeye istemeye..
gidiyorum...

severken ayrılmak değil bu..
belki ufak bir hasret sınavı,
belki çelimsiz düşüncelerimin umarsız aşk-ı ilanı...
ya da sebepsiz bir yokoluşa delicesine,
direniş...

gözyaşlarıma hakim olamamak değil önemli,
mühim olan gözlerinin engin kahverenginde kaybedebilmek kendimi...
ve alabildiğine özleyecek olmak seni..
gecenin bir yarısı çığlık çığlığa uyanıp fotografına sarılmak,
karanlıga açılan küçük bir pencereden ,
sonsuzluga mektuplar yazmak özenli......

gidiyorum,
bir elimde sana heranımı yazacagım bir tomar kağıt,
diğerinde asla bırakmayacagım koca bir albüm dolusu fotograf...
gidiyorum can ,
ama bilki giden yüreğim değil..
bedenimle yüzlerce hatta binlerce kilometre uzakta olsam,
ruhum yanında, yüreğim ellerinde...
sevgim ,aşkım gözlerinde...

ve bu akşam çığlıgım sana ulasıyorsa,
ve seni çaresiz bir düşünüşle uykuya tutuyorsa...
damarlarında akan kan beni yaşatıyorsa,
ve ellerinden gelen yüce enerji bana güç oluyorsa,
kalplerimiz;
sen ben, ben sen ..diye haykırabiliyorsa...
daha da yolumuz var demektir!...

ne hüzünlü bulutlarla kaplanmış gökyüzünün,
çamurdan geçilmeyen yeryüzünün,
tükenmezliğini ,
ne de küllerinden yeniden dogmanın imkansızlıgını,
kabul edenlerden değiliz !
biz ki birbirimize huzur vermişiz,
sen ki bana umut ışığı yoluma yoldaş,
ben ki sana can ...
yüreğine huzur...
gidiyorum ama ...
yüreğim seninle..
söz veriyorum ;
alışmayacagım hasretine...