Alkolik Monolog

Üç koltuk ,bir masa
Bir kadın , bir tabib , bir de ben
Biz yanlış yerdeydik .
Kadın sustu ,
Hep susmuştu zaten ,
Biz dinledik ...


"Duydunuz mu
Gündüzüm öldü
Ben vurdum dedim ,
Ben .
Uzattım ki , kan kırmızıya bulanmış ellerim kelepçelensin
Yine tatlı günaha
Yine ecnebi sevaba
Ve yine kanıma
Kendi kanıma girmeyeyim .
Tutan olmadı
Düştüm...

Gün ışığı mahzende yatıyordu
Perdeleri açsam
Ah , açabilsem
Bir soluk olurdum belki .
Kırıpta şişeyi , kalbine açtığım yaraları kanıyordu
Gündüz bendim ,
Gece de diğer yanım
Ben tutsaktım ...

Hem dul , hem yetim metresiydim gecenin
Tüm güzelliklere kapatıp düşlerimi
Kabuslarımla sevişirdim
Oynaşırdım yalancı ,
Bana yabancı bir işveyle
Karanlıkta korkan , aydınlıkta kendinden saklanan .
Dolmadı mı zamanım ,
Bir uçuruma yuvarlansam
Yok olsam ...

Aydınlık mı diyorsun !
Unuttum anlamını
Lugatım da kayıp .
Mutluluk damlacıklarında loş köşeler keşfettim
Bırak , ölürsem mutlu öleyim
Ya da ; bakma sen bana
Gel ,
Al da beyazını öyle gel
Ben bir martı çığlığında gökkuşağına yolladım
Ben , kırmızıya takas ettim masumiyeti
Sök iblisin ciğerini etimden
Aydınlığı gözlerine sar
Karanlığı vur da gel ...

Ben sokaklarda yattım
İflah olmam , kır kalemi
Likid aşklara teslim aklım
Düşün bu ne bela , nasıl illet
İki kadehe etimi sattım .
Benden ümidi kes tabib
Kes ümidini ...
Esiriyim bir yudum şarabın
Ne dokun saçlarıma , ne okşa yüreğimi
Ümit adam etmez beni
Alkolik karşındaki bu kadın
Taşın çığlığı yankılanır mı
O halde duymazsın sen de sesimi . "

Üç kişiydik
İblisi saymazsak
Kadın sustu .
O inledi ,
Biz dinledik ...