Amele Doğduk
kaybetmiş yolunu yelkovan
akrepte zehir
zaman kanatıyor kendini
ayaklarımızın altında kanlı nehir
kurumuş göl
çürümüş toprak
ve biz, dur-duraksız yol alarak
yoksunluğun dokularından oluştuk
utangaç annelerin sessiz sancılarıyla
amele doğduk
uyutulduk taş yataklar üstünde
hiçliğin yırtıp geçtiği koynumuzda
katmer-katmer
nasırlı eller
ve haykırışsız
hüsrana uğramış emeller
bebeklerin çaputla belendiği zamanlarda
toprağın rahmine döküldü alnımızdaki ter
biz ve
bizim gibiler
şimdi, bebeklerin topraksız büyüdüğü çağdayız
yine kuş yuvasında
yine lime lime
yine kuş payı lokmalardayız
alnımızda yarınlara yol alan geçmişin çizgisi var
ne bahardayız, ne de kıştayız
mevsimsiz zamanlarda, emek yoğurup
amele doğurmaktayız
benim saçlarım toza ve samana bulalı
adım bir çocuk yalnızca
haydi...
daracık patikalarda küfret yıllara
kutsa beni baba
😙
İşte o höllük ve aynalı beşiktir analara türkü yaktıran. Veysel'in deyişiyle "sadık yâr"imizi unutturmayan. Elendik,eleniyoruz ama çürüğümüz,bozuğumuz yok. Şairlik de bir duygu ve düşünce ameleliği değil midir?
"Babanız kutsasın"; ben,içtenlikle kutluyorum,sitemkeş(!) şair.
👍👍👍
uyutulduk taş yataklar üstünde hiçliğin yırtıp geçtiği koynumuzda katmer-katmer nasırlı eller
tebrikler elinize sağlıkkk
final ayrı güzeldii.tebrikler👍👍👍
biz ve bizim gibiler şimdi, bebeklerin topraksız büyüdüğü çağdayız yine kuş yuvasında yine lime lime yine kuş payı lokmalardayız
alnımızda yarınlara yol alan geçmişin çizgisi var ne bahardayız, ne de kıştayız mevsimsiz zamanlarda, emek yoğurup amele doğurmaktayız
gerçek, bu kadar mı güzel anlatılır...
benim saçlarım toza ve samana bulalı adım bir çocuk yalnızca haydi... daracık patikalarda küfret yıllara kutsa beni baba
amele doğduk amele ölelim yeterki neşemizi kaybetmeyelim
tebriklerimle