Amorf

İçin için çekilip
Diz çöken bağdaşır külüyle
Yeniden yanmak isteyen
-Duman sayıklar ateşle-

Hiçbir şeye benzemez
-Karanlık uyutur, biçimsiz boşluğun içinde-

Asude bir işgalin tebessümüyle
Şehrin kapanır gözleri
Yitik gölgeler uyanır
Kimsesizlik sürüklenir geceye
-Susku yanık nameleri kavisler-
Sarılır seyrani alevlere
-Efkârı denk tenler kavrulur-
-Yangın dağlarlar yüreklerinde-

Sıcağa dayanamayan mum gibidir zaman
Eriyip gider anıların ardından

Ne ben unutulurum ne sen
Kendi yalnızlıklarımızda
-Eksikliğimizi valizleriz-
Silinmeyen izlerin yolculuğuna
Ağır aksanında voltalar aldatılır
Diz dermanı kadar olan ayrılıklar
Vücuda sürtünen ten ayazıdır
-Sevişmek yalan-

Küs vakti avaz tadan avuçlar
Ne kadar büyük ısırırsa ruhu
Kan o kadar ısınır
Bir parmaktan fırlatılır hayatlar

Gem vurulmuş sevgide
Duygulara konuşmak yasaktır

Aşk tütüp durur
Sönmez içimizde asla...