Ana

sisleri kaldırır kör bahtlı tarlasından verimi pınar olur çağlar ellerinin arasından bir sevda olur gurbetin su tasından bu vatan sonsuza dek ana kokacak Boşona dememişler Ana-dolu.İşte bir ananın duygusu.Biunlar Anadolu kadınının duyguları.Bilmeyenler bu işleri ufak tefek işler sayıyorlar.Hele gaflet uykusunda uyuyanlar.Onlar nasıl uyanacak bilemiyorum.İşi şair dstlara haval etmeli.Çünkü onların hislerine giveniyorum.Yüzyıllar öncesinin dizeleri bugun o günden daha çok önem taşıyor.Varol sevgili Deniz Hanım.Sizi okumak güzeleldi.Sevgiler.😙😙😙😙😙😙👍

Vatana, en çok Anadolu, Anadoluya da da en çok ana yakışıyor; bir bütünün ayrılmaz parçaları gibi.

"Bu vatan, sonsuza dek ana kokacak !..."

Güzel şiir.

Kutluyorum.

👍vatan sevgisiyle anne sevgisinin bütünleştiği br şiir tebriklerim çok...👍

Belki de, o özümlere bölündüğümüz parçalı yalnızlıkta aradığımız en sıcak eldir o. Kıyılarımızda durmaksızın yürüyen, geceleri içimizde gülüşüyle büyüyen bir dermandır.

Sevgiye bakış gibi.

Kutladım Sevgiyle.

Anne ve vatan sevgisi birleştirip anne sevgisine vatan açısından bakmış şair. 'bırak yağsın karlar saçına onlar annenin sütünden kalan heybetli özün nerdeyse bildiğin bilmediğin gün olur devran olur koca" annem " sözün' dizeleri kuruluşuyla söylenişiyle güzel ve duygulu bir başlangıç. Gün gelecek annenin olmadığını göreceksin... İşte içinde o sevgi ve onun acısını duyacaksın ki bu acı seninle berber yaşayacaktır. 'gölgeler , güneşler toprak kokuyor bilenmemiş bıçaklarda kurbanın kanı senin bildğin tarih vatan kokuyor anaların sırtında gezer topun havanı' Kurtuluş Savaşı'nda kadının gösterdiği fedakarlık anlatılırken..anaların tarihsel katkılarına yönelmiş. Tarihte bir kartaca kadınları ikincisi ise Türk kadınları asla unutulmayacak fedakarlıklar yapar. taşıdığı mermi kucağında, sırtında ise bebeği düşmüştür vatan yoluna cepheler karda kışta. mermi ıslanmasın diye kundağı sarmış ama sırtında bebeğinin donduğunun acısını yaşamıştır. kartaca kadını Romalılara karşı savunmada ip yetmeyince mancılık için saçlarını kesip kullanmış, yenildiklerinde çocuklarıyla surlardan atmışlardır kendilerini.. işte tarihin iki kahrama kadını... Güzel bir şiir.. Tebrikler Deniz hanım.