Ana Tema

Yıldızlar yürütürüm lacivert ten
Beyaz gülüm başucumda Ay
Karanlık mı aheste
Işık mı hızlı derken
Tüme varım gün gibi aşikâr

Burası ömrün neresidir bilmem
Aynalarda hüküm giyse
Saçlarımda aklanır yıllar

Dünle sarılır alaca karanlık kuşağım
Sımsıkı bir bağdır
Ve yarına bağlaç
Düşlerim seker paralel evrene
Zihnimin geniş zaman koridorlarından
Geçmişi sığdıramam

Hani akar
Su gibidir denir ya zaman
Meğer o suyla durulanınca ruh
Tetiğinden çekilirmiş gönül
Bir çiçeğin açtığı kalp kapıları
Bir de yılların dostlarına çarpmaya görsün
Kıpkızıl dolaşırmış hayata

Son mumu sonsuza kadar yaksa da
Acılara tenli benli zırhlar sararmış zaman
Sararmış ne varsa
Ön ekine takılıverirmiş ?son- baharın
Ve insanın
Gökyüzüne açık avuçlarında
Hüsn-ü zan
Yüce bir umuda baka kalırmış

Payından sızlanmak değil farzı misal
Bu bir şair acındırması
Kuvvetle ihtimal ellerimin gevezeliği
Ellerim ahir zaman
Ellerim yüzde elli
Sevinir düz yazar kırılır şiir

Uyruğu hüzün
Yüzölçümü dert değil
Geçip gider karanlığın ülkesi penceremden

Mavinin hibesidir pür nur
Ana sesten makamı saba duyulur

---Mira Mira uyan hadi---

En esaslı heyecan olur tan yerinde
Mutluluğu doldurur bir fincan kahveye
Hayat beni ben hayatı kazanırım

Yaşlı bir çocuğun gülüşüyle
Yeniden yaşama yapışır
Kırılan tüm parçalarım