Ancak Bir Şiir Avutabilir Beni......

bugün;
ozan yüzlü sevgilimden,
geride kalan ,
düş kırıklarını devşirip,
henüz resmedilmemiş,
bir masal kadar uzak
ve gökyüzünün ısrarlı maviliğine ,
bezenmiş gizemli aşk ülkesine ,
doğru yola koyuldum.....





her aşığa bir mecnun,
her mecnuna bir leyla yakıştırıp,
yüreğim ağzımda ilerliyordum...
varlıktan üryan,
yokluğuna esir,
dilsiz,
sessiz ve kimsesizdim....




bütün ırmakların biteviye aktığı,
bütün renklerin maviye çaldığı,
ve adını koyamadığım bir düş sesiyle,
varacağım ülkeye ulaştım.....








gördüm;
ordaydın.....
gölgen geçiverdi yanımdan,
gözlerin ıssız ,
ifaden kayıtsızdı....
ardından bakakaldım !
kuşkusuz ateş almaya gidiyordun,
parlak yıldızlardan....







tutup ellerini dokunsaydım sana,
bozulacaktı simyan.....
gök inceldi,
uzun yağmurlar geldi....
suretim küllendi....
sanki;
bir tufan öncesiydi,
anladım ,
aşkın masal sesiydi....






yol bitmiş...
ay çekilmişti...
tılsımlı sözcükler beynimde belirdi...
koştum peşinden,
kapılar kilitliydi...
ne sen geldiğimin farkına vardın,
ne sevdan beni kabullendi.....
şimdi ancak beni,
sesinden dinleyeceğim,
.....bir şiir avutabilirdi.......
.........bir şiir........