Andaç

Tenim sen kokarken düştü gözlerime hüzün
Ve virane kasıklarına doğurdu yalnızlık
Ki..
İçinde senden kalan son kerahat zamanlar,,

Alnıma son bir kurşun sıkımlığı kader
Ardına bakmadan giden sen ve senli anılar
Kahrıma bir hayalin katlanır zaten
Sen katlanamazken

Üşüyor nefesim dudaklarında buğusu silinirken
Gönül aynamda sil gözlerini
Sen uğrak zamanlarda yol alırken

Gece hep hüzün doğurur
Kara fatmalar ve örümcek ağı korkularımda
Sırtlan saldırganlığına soyundu ay
Ve gündüz teslimyetindeki güneş
Sen hala benden ırarken
Son yazı rahlesinde inerken son bakış külfiyetim

Sabah olmasa ne çıkar can
Ben karanlığındayken senin
Hatm etme aşkına seni solurum
Ve yirmidört saat ezberindesin
Her nabız vurgusunun

Zihnimden bulanık sevişler düzer
Ve,, bir parça utanmazlık düşer yangınlar içinde aşkın
Saklanırken buhranına her şehvet
Ben soyunuk gözlerinde kalırım

Gün doğar ay kaybolur gözlerinde
Sen gök kubbemsin her yaşam anımın
Her salise seninle vurur saatlerimde
Ve...
Her kayboluş senle başlar
Her buluşun senle başlangıcı gibi