Anektod

'Çiçekli bahçemin katil bahçıvanı!' diye bağırdı kadın.
Adam, irkilerek baktı kadına.
'Bütün çiçeklerimi kesip yok ettin!' diye
Devam etti kadın, kızgın bir sesle.
Adam, ürkek bir tavırla,
Zoraki cevap verebildi:
'Ben, sadece daha çok çiçek açsınlar,
Yaşasınlar diye didindim.
Ölmesinler diye kestim onları.'









Arılar semah dönebilir, en sevdiği çiçeğin etrafında.
Sen öfkeni gömerken toprağa,
Namerdin mermisi delip geçebilir ciğerini.
Hayata nasıl bakarsan,
Öyle görürsün biraz da...





İkimiz de biliyoruz;
Hiç bir şey eskisi gibi olmayacak sevgili...
Çocuk gözlerimle bakamayacağım sana
Ve anne ellerimle tutamayacağım ellerini.
Bir çift kırmızı pabuca küs, çocukluğumun küslüğü;
Bir çift mavi misketten, gözlerinde asılı kalacak.





Uçurtmalar uçuramadığım gök/yüzünde,
Sevdam da kanatlanıp uçamayacak...
Tanımadığım kuşların dilinden
Şarkılar söyleyemeyecek dilim
Ve memleketim bildiğim gözlerine,
Sığınamayacağım artık...





Her şeyin bittiği gibi,
Bir sevda da bitebilir sevdiğim.
Ben, içimin maviliklerinden yol açarken sana,
Sen sınırsız lacivertliklerde kaybolmayı
Seçebilirsin mesela...





Liseli sevinçlerimizi ve telaşlarımızı,
Olgunlukla söylenmiş,
İki çift mantıklı söze değişebiliriz.
Geçmişimize öykünüp,
Geleceğimiz için timsah gözyaşları dökebiliriz.
Savaşları sadece televizyondan takip ederken,
Kendimiz için bile
Mücadele edemeyebiliriz...





İnsan olsak bile;
Hayvani güdülerimizle
Yorgunluğumuza,
Egolarımıza
ve hayata yenik düşebiliriz.





Biliyorum...
Artık babam gibi koruyamayacaksın beni.
Kocam gibi sahiplenemeyeceksin
Ve kardeşim gibi
Yaren olamayacaksın dertlerime.
Hiç birşey eskisi gibi olmayacak sevgili...





Bak;
Öncesinde, doludizgin fırtınalarla gelmiştim sana.
Şimdi içine içine ağlayan,
Sessiz yağmurlarla yağıyorum yokluğuna
Ve
Sen de biliyorsun;
Hiç birşey eskisi gibi olmayacak sevgili.






10.10.2012/İst.