Anılarda Annem..

Bir rüya görüyordum galiba..
Saçlarım uzamış..
Sakallarım pas içinde kalmış..
Ellerim kan içinde..
Sesimi duyurmak istiyorum..
Duyuramıyorum..

Bir bulut , bir buluta çarpar gibi..
Bütün her yer adım sesleri içinde..
Bir melankolik senfoni kurmuş gibi..
Herkes alabora olmuş..
Beni götürüyor sanki bu haraketler..
Girdiğim yer "anı defterim"..

İnsanlar küçük ölümlerle ..
Üstüme üstüme yürüyor..
Bakışlarındaki o korkutucu rüzgar..
Ruhumun derinliklerine mezarlar kazıyor..
Bütün umutlarım..
Hayallerim..
Şimdi kendine bir liman arıyor..
Yüreğim bir defterin sayfasından taşıp..
Ceylanın kanında ..
Hayatın tozlu sayfalarını ..
Ruhumun derinliklerine kazıyor..

Onbir yaşındaydım oysa..
Denizlerim suretimde donuyordu..
Ellerimi uzattığımda artık boşluklarda kalıyordu..
Ben artık gözbebeklerime umut dağıtamıyordum..
Sessizlikler içinde inleyen..
Meleklerin semadan inip..
Bir meleği almasını seyrediyordum..
Durun demek geliyordu içimden..
Durduramıyordum..

Ses tellerim alınmış gibi..
Sözcüklerim tutuklanmış kader tarafından..
Konuşamıyordum..
Sadece seyrediyordum..

Çalınmaması için sakladığım anılarım..
Bir bir yüzüme çarpıyordu..
Senin yokluğunu bana anlatıyordu..
Üşüdüğümde üstümü örtmediğini..
Ellerim seni aradığında..
Gözlerim sana hasret kaldığında..
Sen yoktun anılarımın arasında..
Yokluğunda yok olmuştum ..
Boşluklarda..

Bir süpürgem olsaydı ..
Hayatımın sensiz tarafını süpürürdüm..
Bir sözcük olsaydı ..
Kaderi değiştirecek..
Hiç bıkmadan sayıklardım sen diye..
Eğer sen olsaydın sarıldığım sensizlikte..
Ben ölüme de razıydım ANNE..